สุดขอบฟ้า หากมีวาสนาก็พานพบ
หากไร้วาสนา แม้ไขว่คว้าก็คลาดคลา
ตอนนี้เปิดเทอมเรียนแล้ว หลังจากที่สัปดาห์แรก เบี้ยวคณาจารย์โดยการแท็กทีมไม่ยอมไปเรียนซะง๊านแหละ สัปดาห์ที่ ๒ มหาลัยสั่งสอบวัดระดับภาษาอังกฤษ ทำเอาเพื่อนร่วมชะตากรรมเครียดไปตามกัน ๆ ส่วนด่ำด๊ำ ถึงจะมีผลสอบ IELTS อยู่ในมือ ก็ยังไม่วายโดนสอบไปด้วย ด้วยเหตุผลที่ว่าเมื่อตอนลงทะเบียนเทอมแรก ดันไปลงทะเบียนเสียเงินค่าธรรมเนียมสอบเอาไว้ อาจารย์ว่า ไหน ๆ ก็เสียเงินแล้วไปสอบซะหน่อยเป็นไร เชื่ออาจารย์ก็ได้ .... สรุปว่า ด่ำด๊ำสอบผ่าน ไม่ต้องลงเรียนภาษาอังกฤษเทอมนี้ ๕๕๕ ฮิ้วว (^____^))
เทอมนี้ เจอวิชาโคตรมหาหินไป ๒ วิชา อีกวิชาหนึ่งน่าจะทำเกรด A ได้ไม่ยาก แถมอาจารย์ยังมาถามอีกว่า เทอมนี้ยากเหรอ โธ่ !! อาจารย์ถามได้ วิชาไหน ๆ ลูกศิษย์ก็ว่ายากทั้งหมดแหละ ไม่ง๊านพวกเราจะมาเป็นนักเรียนกันทำไมอ้ะ วิชาหิน ๒ วิชาที่ว่า เป็นวิชาที่เรียนต่อยอดของวิชาปราบเซียน Biochemistry เทอมที่แล้ว เดี๋ยวก็รู้ ร่วงหรือรอด (^____^))
ตอนนี้เข้าหน้าหนาว อากาศที่มหาลัยค่อนข้างหนาว เพราะลมแรงเหลือเกิน ลมพัดจากยอดเขาปะทะกับลมทะเล แล้วด่ำด๊ำจะไม่ หนาวยังไงไหว โชคดีที่ห้องพักตัวเองตั้งเลี่ยงลม แต่ก็ไม่วายหนาวอยู่ดี ตามประสาคนไกลหมอ เลยขาดความอบอุ่น คริ คริ
สัปดาห์ที่เบี้ยวไม่ยอมไปเรียน เราไม่ได้ไปเที่ยวหัวหินอย่างที่ตั้งใจ เหตุเพราะว่า ฝนยังเทกระหน่ำ ขับรถไปให้เมื่อยทำไม รันนี่เลยพาหมอไปไหว้ขอพรพระที่วัดไร่ขิงแทน
เสร็จแล้วก็พาไปไว้พระที่วัดดอนหวายต่อ ขอบอกว่า ที่จอดรถเต็ม แต่เราก็ได้ที่จอดด้วยพรจากหลวงพ่อ ไปคราวนี้ทุลักทุเลพอควร เพราะน้ำขึ้นมาในตลาด แต่เราสองคนก็ไม่เคยหวั่นแม้วันมามาก แล้วก็เดินไปดูโน่นดูนี่ ซื้อนั้นซื้อนี่ที่ตลาดน้ำดอนหวาย ได้ของกินของฝากเต็มรถ ได้แม้กระทั่งแม้หมากตากแห้งติดมือกลับมาด้วยดิ !!
เห็นน้องหมาน้องแมววัยยังไม่อดนม กำลังปีนระเบียงโบสถ์เพื่อหาน้ำกิน เห็นแล้วอด สงสารไม่ได้ จัดแจงเอาถ้วยไอติมที่เพิ่งกินเสร็จไปล้างแล้วใส่น้ำให้น้องแมวได้กิน น้อง แมวคงเพิ่งกินน้ำครั้งแรก ดูตกใจ กลัว ๆ กล้า ๆ สุดท้ายก็กินน้ำได้ในที่สุด ระหว่างนั้นมีแม่ลูกสองคนมาทำอะไรไม่รู้ใกล้ ๆ กันนั่นแหละ เสียงแม่บอกให้ลูกเรียกน้องแมว แมว แมว แล้วก็พากันไป ก่อนไปแม่บอกลูกสาวตัวน้อยให้บ๊ายบายแมวก่อน ลูกสาวตัวน้อยหันมามองหน้าด่ำด๊ำ แล้วก็ยกมือบ๊ายบาย อ้าว !! เราเป็นแมวไปตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย คริ คริ (^____^))
จากนั้นเราสองคนก็บึ่งไปพระปฐมเจดีย์ นครปฐม เส้นทางไปช่างง่ายดายอะไรเช่นนี้ ทีอีตอนไปราชการ ดันหาทางเข้าองค์พระไม่เจอกันซะง๊านแหละ คงเป็นเพราะความตั้งใจของเรา ๒ คนเลยทำให้เราไปถูกทาง เห็นองค์พระอยู่เบื้องหน้าเรานี่เอง เราได้ไหว้พระ ขอพร ส่วนหมอจะขออะไรบ้างก็ยากจะคาดเดา เสร็จแล้วก็พากันไปเดินรอบองค์พระฯ เพื่อสวดมนต์ เราได้พบคณะทำบุญจากไหนก็ไม่รู้ ชักชวนเราสองคนให้ร่วมทำบุญและอนุโมทนาบุญกับพวกเขา ด้วยการรอเวลาฤกษ์ดีที่จะได้ห่มผ้าพระปฐมเจดีย์ขนาดความยาว ๒๗๐ เมตรด้วยกัน ... คงเป็นเพราะพวกเราต่างเคยร่วมทำบุญด้วยกันมาก่อน ชาตินี้ เราถึงมีโอกาสได้ทำบุญร่วมกับคนแปลกหน้า แต่จิตใจดีด้วยกันอีก
เหตุผลที่หมออยากพารันนี่ไปไหว้พระปฐมเจดีย์ ก็คงเป็นเพราะว่า ก่อนที่เราจะมาเจอกัน หมอได้อธิษฐานกับองค์พระปฐมเจดีย์ว่า ถ้าด่ำด๊ำเป็นคู่ของหมอ จริงขอให้เราได้เจอกัน แต่ถ้าด่ำด๊ำไม่ใช่คนดี ขอให้เราแคล้วคลาดกัน แล้วในที่สุด เส้นทางพรหมลิขิตก็นำเราสองคนมาพบเจอกัน ถึงด่ำด๊ำจะเจ้าชู้ กิ๊กเยอะ แต่ก็รักเดียวใจเดียวกับ หมอนกเสมอนะคับผม
เส้นทางของเรา เส้นทางที่ไม่เคยตีกรอบให้กับชีวิตของกันและกัน เราต่างอิสระในการทำงาน อิสระในความคิด และอิสระในการใช้ชีวิต ที่อยู่บนพื้นฐานของความรัก ความเข้าใจในกันและกัน ไม่ว่าเราจะอยู่ห่างไกลกัน หรือได้อยู่ด้วยกัน ไม่ว่าจะวันสงกรานต์หรือลอยกระทงก็ไม่ใช่ปัญหาอะไรของเรา ....
I prAy that yOu and I are tOgether the rest Of our l!ves,and I believe we will be.
บทความ
