วันพฤหัสบดีที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2553

RuNNie's Holiday

.
.
.
บ่ายนี้ที่ชุมพร แดดยังคงร้อนแรง และร้อนมาก ๆ ร้อนยังไงก็ยังไม่ร้อนแรงเท่าแดงร้อน ๆ ที่ แยกราชประสงค์ หรือเกาะลันตา จ.กระบี่ และภูเก็ต ที่หมอนก กะด่ำด๊ำ ไปเที่ยวมาเมื่อตอนสงกรานต์ ทำเอาด่ำ ด๊ำ ทั้งดำ และเดี้ยงกลับมา

ตั้งแต่ปีใหม่มา ด่ำ ด๊ำ มีโปรแกรมลงมาตรวจงานที่ใต้ทุกเดือน ทั้งฟากอ่าวไทย และฝั่ง อันดามัน แต่ว่าสองเดือนนี้นับเป็นการเดินทางที่มาราธอนสุด ๆ สำหรับด่ำ ด๊ำ เพราะว่าเดือนที่แล้วลงมาตรวจงานที่พังงาและภูเก็ต กลับกรุงเทพฯ ได้สัก ๑๐ วัน ก็ถึงทริปเที่ยวกระบี่ ภูเก็ตกะหมอนก กลับบ้านไปได้ ๓ วัน ก็ต้องลงมาทำงานที่ชุมพร กะระนองอีก เที่ยวเมืองไทย ไม่ไปไม่รู้ ไปแล้ว ยังไปได้อีกทุกเดือนเช่นกัน ไม่มีที่ไหนน่าอยู่ น่าเที่ยวเท่าเมืองไทยอีกแล้ว “ไม่รักเมืองไทย ไม่ห่วงอนาคตลูกหลานกันแล้วใช่ไหม ถึงทำให้เมืองไทยลุกเป็นไฟกันแบบนี้ ”

ไม่ได้เข้ามาอ่านบล็อกนานมาก จนคิดไปว่าใคร ๆ เขาหายไปไหนกันหมด ที่ไหนได้มีแต่เราที่หายไป ใคร ๆ เขายังอยู่กันเหมือนเดิมตะหาก ใครที่ห่างหายไปนาน ๆ กรุณากลับมาอัพบล็อกกันด้วยน๊า เพราะ เพราะ เพราะว่าด่ำ ด๊ำ คิดถึงนะคับผม (^___^))

สงกรานต์ที่ผ่านมา ด่ำ ด๊ำ กะหมอนก เลือกที่จะไปเที่ยวเกาะลันตา จ.กระบี่ กะเกาะภูเก็ตกัน ทั้งที่รู้ว่าร้อนแต่เลือกที่จะไปเที่ยวกัน เพราะอยู่บ้านยังไงก็ดำ สู้ไปหาประสบการณ์ชีวิตร้อน ๆ เติมเต็มชีวิตกันดีกว่า




เราเลือกซื้อแพคเกจที่พักจากงานไทยเที่ยวไทยปีนี้ ด้วยที่พักของ โรงแรม Lanta All Seasons Beach Resort จากพนักงานขายหน้าบ้าน ๆ แต่อัธยาศัยดีมาก เลยทำให้เราสองคนอยากไปสัมผัสผู้คนที่นั่น ว่าแล้วก็แพ็คกระเป๋าเดินทางกันเลย

หมอนกเป็นคนจัดโปรแกรมเที่ยวเองทั้งหมด ตั้งแต่เลือกห้องพักทั้งเกาะลันตา และภูเก็ต จองตั๋วเครื่องบิน One-2- Go ด้วยเที่ยวบินดอนเมือง – ตรัง และ ภูเก็ต - ดอนเมือง งานนี้ทำเอาเราสองคนจะอยาก One-2- Go แค่ One Trip Only เพราะขากลับสายการบินดันเปลี่ยนที่ลงพาเรามาส่งแค่สุวรรณภูมิเท่านั้น .... เซ็งเป็ด แต่เป็ดไม่เซ็ง มีแต่เราสองคน และคนอื่น ๆ ในเที่ยวบินเดียวกันที่เซ็งกันถ้วนหน้า



เราเดินทางตั้งแต่วันที่ ๑๐ กลับมาอีกทีก็วันที่ ๑๕ เลือกที่จะบินไปลงตรัง รถของโรงแรมไปรอรับที่สนามบิน พาเที่ยวถ้ำกอบเขาเล ตามแพคเกจที่หมอวางแผนเอาไว้
งานนี้ทำเอาสองคนเสียวสุด ๆ ยิ่งกว่าเรื่องบนเตียง ที่หนเดียวก็คงพอแล้ว กับการลอดถ้ำ ท้องมังกรที่ถ้ำเล เขากอบด้วยความสูงของเพดานถ้ำที่ยิ่งลึก มันยิ่งเฉียดฉิวปลายจมูกแบน ๆ ของด่ำ ด๊ำ กับความยาว ๓๕๐ เมตรที่ทำเอาอึดอัดเหมือนถูกมัดตราสังข์อยู่ในโลงแคบ ๆ ยังไงยังง๊าน เที่ยวเมืองไทย ไม่ไปไม่รู้ รู้แระก็เข็ดไปอีกนาน คริ คริ (^___^))



ถึงหัวหิน ที่ไม่ใช่ จ. ประจวบฯ คนขับพาเราขับรถลงเรือเฟอรรี่บรรทุกรถยนต์ข้ามเกาะลันตาน้อย เกาะลันตาใหญ่ ถึง ๒ ครั้ง วิ่งบนเกาะ ๒ เกาะนิดหน่อย ก็ถึงที่พักของเรา Lanta All Seasons Beach Resort ที่อยู่บริเวณหัวเกาะ หรือลันตาเมืองใหม่ เราได้ห้องพักที่คิดว่ามุมดีที่สุดของโรงแรม เห็นฝรั่งหลายแดดนอนปิ้งกันเกลื่อนหาด ด่ำ ด๊ำ แค่แดดเดียวก็สีหมอง โอโม่ก็เอาไม่อยู่แล้วคับ




ที่เกาะลันตา เราได้เพื่อนใหม่เป็นน้องหมา ๔ ตัว ที่ไปไหนไปด้วย น้ำทะเลลึกแค่ไหน น้องก็ไม่หวั่นแม้วันมามาก ลุยไหนลุยด้วย...ในโลกนี้ไม่มีคนแปลกหน้าสำหรับเรา มีแต่เพื่อน.....ที่เรายังไม่พบเท่านั้นเอง คำนี้ยังใช้ได้อยู่เสมอ เพราะคำว่าเพื่อน..... ไม่ได้นิยามไว้แค่คำว่ามนุษย์ ๒ ขาเท่านั้น หากแต่ยังสรรพสิ่งที่อยู่รอบตัวเรา ที่เรายังไม่ไปเจอเขาตะหาก...เป็นหมอหมา ดีกว่าเป็นหมอหมา ๆ แน่นอน คริ คริ




การขับรถมอเตอร์ไซค์รอบเกาะเป็นกิจกรรมหลัก ของเรา ๒ คน ๒ เกาะ แค่วันแรกที่เกาะลันตา ดำ ด๊ำก็ดำเกินหน้าหมอไปหลายร้อยแดดแระ ไหว้พระ และชมหาดกะฝรั่งหลายแดดเป็นเป้าหมายในการขับรถรอบเกาะลันตาและเกาะภูเก็ต เราไปไหว้พระขอพรที่วัดพระทอง หรือ พระผุด หลวงพ่อแช่ม วัดฉลอง ดูตึกรามบ้านช่องสมัยก่อนของภูเก็ต ส่วนหมอได้ไปดำน้ำดูปะการังที่เกาะรอก เป็นทริปพิเศษของเกาะลันตาที่ด่ำ ด๊ำไม่ได้ไปด้วย เพราะ..... ไม่อยากไปเกะกะหมอ คริ คริ




เดือนนี้เป็นเดือนที่มีงานเต็มเดือนยาวเหยียด เพื่อนสาวมาจากเมกาหลายวันแระ เรายังไม่มีเวลาว่างมาเจอกันสักที ตอนด่ำ ด๊ำอยู่เกาะลันตา เธออยู่บางแสน พอด่ำ ด๊ำไปภูเก็ต เธอเพิ่งกลับจากภูเก็ตไปอยู่กรุงเทพฯ พอด่ำ ด๊ำมาชุมพร เธอไปเชียงใหม่ พอด่ำ ด๊ำกลับไปกรุงเทพฯ เธออยู่บางแสน พอเธอจะกลับเมกา ด่ำ ด๊ำ ก็ติดสอบสัมภาษณ์พนักงานราชการ ไม่รู้จะเอาเวลาที่ไหนมาเจอกัน .... อยากให้รู้ว่า ถึงไม่ได้เจอกัน ก็คิดถึงเสมอนะคับผม

กลับจากภูเก็ต ด่ำด๊ำกลับบ้านคราวนี้ ไม่มีน้องหมาตัวดำ ๆ ใหญ่ ๆ มากระโจนรับหน้าและหอมแก้มอีกแล้ว ไม่มีน้องหมาที่ลงเล่นน้ำไปคลองวันละหลาย ๆ รอบ ไม่มีครั้งไหนที่พี่ไม่ไปตามน้อยหน่าไปที่ท่าน้ำ ไปนั่งดูน้อยหน่านั่งแช่น้ำ เล่นโน่นเล่นนี่รอบ ๆ ตัว น้อยหน่าเมกากลับมา แต่น้องน้อยหน่าด่ำ ด๊ำก็จากไปอย่างไม่มีเวลาได้ดูใจ คิดถึงน้อยหน้าเสมอนะจ๊ะ



ท้ายสุดขอบคุณสำหรับตุ๊กตาน้องแมว น้องหมี ของขวัญวันเกิดด่ำ ด๊ำ ที่หมอตั้งใจถักใส่ใจทุกเส้นใยด้วยความรัก แต่อะไรไม่สำคัญไปกว่า ... ความรักที่หมอมีให้กับด่ำด๊ำ ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาจะยังคงอยู่ตลอดไป...รักหมอเสมอนะคับผม

สุดท้าย ด่ำ ด๊ำไม่มีเวลาว่างจะมาอัพได หรือแม้แต่จะแวะเวียนเข้ามาในบล็อก ยังไงก็คิดถึงคนเคยคิดถึงเสมอนะคับผม ขอบคุณคำอวยพร จากน้องสาวที่น่ารัก ที่ยังจำกันได้เสมอ ... ไหนอ้ะ ของขวัญปีใหม่ของพี่ตัวดำ นานแล้วน๊า ทวงซะเลย คริ คริ



ท้ายนี้ที่ชุมพร ขอพรที่แสนสุขดีให้กับคนชุมพร และคนอ่านทุกคนนะคับผม ...ท้ายแล้วจริง ๆ อยากให้หมอนก...บินได้นะคับผม






Song : This love – Maroon 5
วันที่ ๒๒ เมษายน ๒๕๕๓
เวลา ๑๔.๓๒ น.