Right Now (Na Na Na)

เปิดเทอมแล้ว

บนยอดตึกซีพี ศรีราชา



...ในโลกนี้ไม่มีคนแปลกหน้าสำหรับเรา
มีแต่เพื่อน.....ที่เรายังไม่พบเท่านั้นเอง


วันนี้จากหมอนกมาแต่เช้ามืด ฝนตกแร๊งแรงอีกตะหาก ไประยองเที่ยวนี้ มีแต่เมฆดำ ๆ กะฝนพรำ ๆ เกือบทั้งวัน ภาคตะวันออกกับภาคใต้ แตกต่างอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติซะจริง ๆ เลย ทั้งฝน ภาษา สวนยาง และผิวสีแทน คริ คริ

เมื่อวานได้รับข่าวร้ายจากอาจารย์ เสาร์นี้เปิดเทอมแล้ว ไม่ ไม่จริงใช่ไหม !! อาจารย์ทำเสียแผนหมดเลยอ้ะ
ยังไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย ยังหยุดไม่หายเหนื่อย เกรดก็ยังออกไม่หมด แล้วจะเปิดเทอมได้ไงละเนี่ย (^_______^))

และแล้วหัวเจ้าเล่ห์อย่างด่ำด๊ำ ก็ออกกลโกง นัดแนะเพื่อน ๆ ว่าจะเสาร์นี้ พวกเราจะยังไม่ไปเรียนหนังสือกัน
สุดท้าย หน้าที่ก็ตกเป็นของด่ำด๊ำ ที่จะต้องไปเจรจาต๊ะอ่วยกับประธานภาคฯ ขอเลื่อนไปเรียนเสาร์หน้าแล้วกัน
อาจารย์ก็ใจดี๊ดี อย่างกับซิม Happy ซื้อซิมแถมกล่องใส่ซิม เอ๊ย ไก่ KFC ๑ ชิ้น
“ ได้ ๆ ครูไม่มีปัญหา แต่เกรดสัมมนายังไม่ออก เพราะแต่ละคนต้องกลับไปแก้รูปเล่มใหม่ทั้งหมด ”
แต่อาจารย์ก็การันตีแล้วว่า ด่ำด๊ำได้เกรด A แน่นอน


เทอมแรกสรุปเกรดออกมาได้ ๓.๕ เท่านั้นเอง เพราะเจอวิชาปราบเซียนไป ๒ วิชา เลยจอดด้วยประการฉะนี้ มันก็สมควรหรอก ก็เป็นพวกเรียน ๆ เล่น ๆ เล่นมากไปหน่อย หมอนกผสมโรงว่าด้วยไปนั่น โคตรรักเองเลยอ้ะ คริ คริ
แต่น้องสาวสองคนเกิดอาการเครียด เครียด กลัวจะไม่จบ กลัวว่าจะได้เรียนใหม่ เพราะได้เกรดเท่ากันเด๊ะ ๒.๖๖
เอาน่า เทอมแรก แค่ทดลองเรียน ยังมีเวลาแก้ตัวอีกตั้ง ๓ เทอมน่ะ คริ คริ (^_______^))

เสาร์ที่ผ่านมา พาหมอไปหาแม่ที่บ้านอยุธยา ไปหม่ำเต๋วเรือร้านอร่อย ไปช็อป ที่เหลือก็เอาแต่นอน แล้วก็พากันกลับระยองตอนบ่าย ๆ วันอาทิตย์ ใช้ระยะเวลา ๓ ชั่วโมงก็ถึงห้องบ้านพักหมออย่างปลอดภัย

เสาร์นี้ ไม่ได้ไปเรียนหนังสือแล้ว หมอชวนไปเที่ยวหัวหินแทน น๊าน มันต้องอย่างนี้เซ่ะ อย่างนี้เซ่ะ คริ คริ !!
ไหน ๆ ก็เบี้ยวอาจารย์แระ เที่ยวให้คุ้มไปเลยดีกว่า ศุกร์นี้ เจอกันนะคับผม จุ๊บ ๆ ไอ้ลูกหมี (^_______^))

แทนใจ

เสียงฟ้าคำราม ครืน ครืน ท้องฟ้าเริ่มมืดมัว คาดว่าฝนจะตกในไม่ช้า แต่อยากให้มีปาฏิหาริย์ไม่อยากให้ฝนตก เพราะว่าด่ำด๊ำไม่ได้พกร่มมาอ้ะ กลัวเปียกเป็นที่ซู๊ด
เด๋วถ้าฟ้าร้องอีก จะเก็บคอมฯ กลับบ้านให้ดู คอยดูเดะ !! คริ คริ

ช่วงนี้รอคำตอบ เพราะกำลังตามหมอ ๓ นาย จากจังหวัดสุพรรณบุรี นครปฐม สมุทรสาคร มาสอบปากคำอยู่ คงอาทิตย์หน้าล่ะถึงจะได้บันทึกถ้อยคำกัน เพราะด่ำด๊ำลา งานยาว ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ จันทร์ วันพุธมีสัมมนาอีกตะหาก กว่าจะสรุปงานขึ้นกรมฯ ได้คงเป็นเดือนหน้ามั๊ง

กลางวันหมอมาโทรมาคุยด้วย พร้อมกับคำถามโลกแตก
ดำ ไปคุยกับใครมาเสียงแหบแห้ง
อ้าว !! ซะง๊านหมอ ก็ด่ำด๊ำไม่สบายนี่นา
โคตรจะรักกันเลยนะเธอ (^_________^))

จริง ๆ แระก่อนหน้านี้ ได้คุยกับน้องสาวคนหนึ่งกับสารพันปัญหาชีวิต แม้ต่างคนจะมีใครต่อใครกันแล้ว แต่เราก็ยังคุยกันด้วยดีตลอดมา มีคำพูดที่ออกมาจากปากของคนสองคนว่า รู้สึกเจ็บลึก ๆ ที่รู้ว่า คนที่เราคุยด้วยมีคนของใจกันแล้ว

เอาน่า !! ไม่ว่าจะเป็นยังไง น้องก็จะยังเป็นน้องที่น่ารักและหวังดีกับพี่รันเสมอมา และพี่รันก็ยังคงหวังดีกับน้องเสมอมา หากพี่เป็นคนไม่ดีแล้ว พี่คงทำน้องน้ำตาตก อกหัก รักลวง เป็น หมอลักษ์ ฟันธง เอ๊ย หมอรัน ฟันทิ้งไปนานแล้ว (^_________^))


สุดขอบฟ้า หากมีวาสนาก็พานพบ
หากไร้วาสนา แม้ไขว่คว้าก็คลาดคลา


ตอนนี้ได้บทสรุปของรันนี่กับหมอนกเรียบร้อยแล้ว เราสองคนตัดสินใจจะไม่ไปเกาะเสม็ด แต่รันนี่ต้องไปหาหมอนกแทน และพาหมอไปหาแม่ที่อยุธยาด้วยกัน เป็นคำตอบที่ลงตัวที่สุด เป็นบทสรุปที่ทำให้ด่ำด๊ำรู้สึกมีความสุขที่สุดในโลก พรุ่งนี้บ่าย ๆ เจอกันนะคับผม


แทนใจ - VitriO / R The star

ดำ รำพัน

...ในโลกนี้ไม่มีคนแปลกหน้าสำหรับเรา
มีแต่เพื่อน.....ที่เรายังไม่พบเท่านั้นเอง



วันนี้ว่างงาน เพราะงานที่เสนอกรมฯ อยู่ระหว่างตรวจสอบความถูกต้อง แถมทำท่าจะเรียกหมอจากต่างจังหวัดมาให้ปากคำด้วย ตอนนี้ด่ำด๊ำก็เลยนั่งซึมเบื่องาน เบื่อยา เบื่อ อาหาร เพราะ ฤทธิ์ยาที่กินตั้งแต่เมื่อเช้า ไข้หวัดและท็อนซินอักเสบรับประทานด่ำด๊ำซะ แระ !!

กลับบ้านไปคราวนี้ น้ำยังคงขึ้น ๆ ลง ๆ ตามใจฉันอยู่ น้อยหน่า น้องหมาสีดำสนิท เริงร่าดีใจที่เห็นลูกพี่กลับบ้าน กระโดดกอดเอว กอดขา กระโดดจุ๊บแก้ม แถมกอดขาแน่นไม่ย่อมให้เดินซะง๊านแหละ รู้แล้วน่าว่าแกคิดถึง (^____^)) แฝด น้องหมาสีขาวปลอด อายุรุ่นทวด ผ่านร้อนผ่านหนาวมาโชกโชน ๑๔ ปี ลาจากไปแล้ว เสียงเห่าบ๊งแบ๊งแบบไร้สาระที่ได้เคยได้ยินอยู่ทุกยามค่ำคืนเงียบหายไป คิดถึง คิดถึง คิดถึง

อากาศที่บ้าน เหมือนหน้าหนาวผสมหน้าฝน ท้องฟ้าสีหม่น ลมพัดแรง ฝนตกเป็นระยะ ๆ ทำเอาดำด๊ำหนาวสะท้านด้วยพิษไข้ จากท็อนซินอักเสบ เจ็บคอไม่อยากพูดไม่อยากจา กับใคร กินก็ไม่ได้ นอนก็ไม่หลับ เพราะหายใจไม่ค่อยจะออก ไม่ได้เล่นกับหลานจ๊วยกะหลายจ๊อย ไม่ได้คุยกะแม่เท่าไร เพราะไม่อยากเอาไข้ไปให้กับคนแก่แล้วก็เด็ก คนที่อ่อนแอกว่าเรา ทำไปทำมา แม่จะแข็งแรงกว่าลูกซะอีก เพราะแม่ไม่เคยหาหมอ แม่ไม่เคยปวดหัวตัวร้อน แม่ไม่เคยใช้สิทธิข้าราชการของลูกสักครั้ง แน่ล่ะ !! ลูกก็ไม่ต้องการใช้สิทธินั้นกะแม่เหมือนกัน

งานนี้หมอไม่ได้อยู่ดูใจ เอ๊ยดูแลด่ำด๊ำ ก็หมอพาหม่ามี๊ไปทำ บุญที่ดาวเนปจูนและเลยไปเที่ยวที่ดาวพลูโต ขาดการติดต่อไปหลายวัน แอบน้อยใจหมออยู่ลึก ๆ มีคนใกล้ตัวเป็นหมอซะเปล่า แต่เหมือนมีคนอื่นที่ไม่คุ้นเคย เล็ก ๆ หมอไม่ ใหญ่ ๆ หมอก็ไม่ ไม่ดูแล ด่ำด๊ำเหมือนกัน เพราะหมอมีคนไข้ที่อาการหนักหนาสาหัสกว่าตั้งเยอะแยะ เอาน่า เป็น เองได้ มันก็ต้องหายเองได้สิน่า เชื้อโรคกะคน ถ้ามันไม่ไปเราก็ไปเองก็เท่านั้น


เหลืออีก ๒ สัปดาห์ก็จะเปิดเทอมแระ เพิ่งกลับบ้านได้แค่อาทิตย์เดียวเอง เห็นแม่น้ำตา ซึมตอนดู ละคร “บ้านนี้มีรัก ” แล้วเป็นห่วงแม่ แอบขำตอนที่นางเอก เรียกพระเอกว่า “ ไอ้ดำ ” ช่างเหมือนคำเรียกที่หมอเรียกด่ำด๊ำ ว่าไอ้ดำ ซะนี่กระไร (^________^))

ช่วงนี้แม่หัวใจอ่อนแอเป็นพิเศษ ป่วยใจยากจะเยียวยา ถึงแม่จะไม่เอ่ยปากถาม ศุกร์นี้กลับบ้านหรือป่าว แต่นั่นแหละ ถ้าเป็นไปได้แม่อยากให้กลับบ้าน แต่แม่ก็ไม่เคยหวงห้ามว่าจะไปไหน ยกเว้นลมทะเลแรง ๆ ล่ะที่แม่ไม่ชอบให้ออกทะเล

ศุกร์นี้ มีนัดกะหมอจะไปเที่ยวเกาะเสม็ด ยังสองจิตสองใจอยู่ว่าจะเอาอย่างไร กลัวว่าจะไม่หายไข้ กลัวว่าจะกลับมาด๊ำดำกว่าเดิม แต่ก็ยื่นใบลาพักผ่อนไป แล้ว ล่ะ ไม่อยากผิดนัดกะหมอ แต่ก็ไม่อยากทำให้แม่เหงาเช่นกัน รักแม่ คิดถึงหมอ สองที่ สองทาง สองความรู้สึก แต่หัวใจเดียวกัน

เส้นทาง โค - ตะ - ระ

ท้องฟ้าวันนี้ดูอึมครึม บรรยากาศเงียบเหงาชวนนอนอย่างที่สุด ผู้คนยังเดินฝักใฝ่ ติดต่องาน คนแล้วคนเล่า เช้ายันบ่าย ท้องฟ้าเงียบเหงา แต่เสียงผู้คนยังคงเอะอะโวยวายไปตามอารมณ์ ปู่เย็น ผู้เฒ่าทระนงแห่งลุ่มแม่น้ำเพชรบุรีจากไปแล้ว แต่อีกหลายชีวิตและ ตัวเรายังคงอยู่บนเส้นทางบนโลกอันวุ่นวายใบนี้


กรมฯ ออกคำสั่งปรับซี ๗ ออกมาได้สักเดือนหนึ่งแล้ว แต่มีผลย้อนหลังถึงวันวาเลนไทน์ วันแห่งความรักที่ผ่านมา เสียความรู้สึกที่กรรมการประเมินผลงานวิชาการลากยาวถึง ๑๐ เดือน โค- ตะ- ระ มาราธอนเลย เสียโอกาสไปตั้ง ๕ เดือนแน่ะ ขาดทุนกันเห็น ๆ

สอบงานวิชาการเหมือนสอบภาคนิพนธ์อย่างไงอย่างง๊านเลย กรรมการสอบ ๕ คน กรรมการกลางอีก ๒ รวม ๗ คน คนถูกประเมินมีแค่ ๒ คน แถมคนที่ร่วมประเมินตำแหน่งด้วย แมร่ง !! โค-ตะ-ระ ง่าว ตอบกรรมการไม่ได้สักข้อนึงตั้งแต่เช้า แถมโทรจิกด่ำด๊ำ จากชลบุรี ให้มาตอบกรรมการแทนมัน ให้ตายดิ !! เพิ่งไปถึงมหาลัยแท้ ๆ ทำธุระยังไม่เสร็จดี ก็ต้องรีบบึ่งมากรมฯ มาตอบคำถามกรรมการ ก็มันจะตอบได้ไงอ้ะ ก็มันไม่รู้อะไรสักเรื่อง แล้วเสือกอวดฉลาดอีก เกิดก็เกิดก่อนเรา ทำงานก่อนเราตั้งนาน มันไม่ได้ทำให้สมองคุณประมวลผลอะไรได้เลยหรอ คราวหน้าถ้าปรับตำแหน่งอีกจะไม่พ่วงใครอีกแล้ว เพราะด่ำด๊ำคงไม่มีบุญ พอที่จะเผื่อแผ่ใครแล้วล่ะ เข็ดแระ !! นักวิชาการระดับ โค-ตะ-ระ ง่าว ให้ตายเซ่ะ


ส่วนเรื่องเรียน ตอนนี้ยังเช็คเกรดไม่ได้ เว็บล่ม เน็ตดีเลย์ แต่ก็นั่นแหละ ด่ำด๊ำไซโค หมอไปแล้ว ถ้าด่ำด๊ำได้ A ๔ ตัว ให้รางวัลด่ำด๊ำซะดี ๆ เชียว แต่ก็คาดว่าน่าจะได้แค่ ๓ ตัว เพราะวิชาปราบเซียน Biochemistry ด่ำด๊ำโดนปราบเซียนไปเรียบร้อยแระ ถึงแม้จะมาแรงทำคะแนนเต็มตอนโค้งสุดท้าย แต่มันก็คงไม่ดีพอที่จะได้เกรด A ใครจะไปรู้อาจจะฟลุ๊คได้ A ก็ได้ คริ คริ

หนึ่ง ....บินไกลมาจากเบลเยี่ยม ถึงเมืองไทยหลายสิบวันแล้ว แต่เราก็ยังไม่ได้เจอกัน โปรแกรมกินข้าวยังคงค้างเติ่ง เส้นทางของเพื่อนเรียนร่วมห้องตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง ที่ชีวิตผกผันไปตามจังหวะชีวิต จากเมืองไทยไปใช้ชีวิตอยู่ในเบลเยี่ยม ศุกร์หน้าก็จะบินกลับแล้ว ยังไงเราได้เจอกันแน่นอนนะคับผม

เกาะเสม็ด เสร็จทุกราย โปรแกรมฉลองปิดเทอมแรกนี้ ทริปที่ใกล้ตัวหมอและสะดวกกับหมอที่สุด หวังแต่ว่าศุกร์หน้านี้ ฟ้าและฝนจะเป็นใจให้เราสองคนได้เที่ยวอย่างมีความสุข ถอดเสื้อกาวน์ เปลือยหัวใจจากพันธนาการ ได้อยู่ห่างไกลจากสังคมที่เป็นอยู่ คิดแค่นี้ก็มีความสุขแล้วเนอะ ๆ (^__________^))


ท้องฟ้าเริ่มมีแดดจาง ๆ ธรรมชาติยังคงเป็นไปตามวัฏจักร จังหวะของชีวิตยังคงทำหน้าของมันต่อไป รถไฟฟ้ายังคงวิ่งผ่านไปผ่านมาเที่ยวแล้วเที่ยวเล่า ผู้คนยังคงเดินทางตราบเท่าที่ลมหายใจของชีวิตยังคงอยู่ สมองยังคงทำหน้าที่ตราบเท่าที่เลือดยังไหลเวียนวน หัวใจยังคงเต้นไหวตามจังหวะของชีวิต ชีวิตมีแตกดับและเกิดขึ้นมาใหม่ นาทีแล้วนาทีเล่า และตัวเราก็ยังคงอยู่... อยู่เป็นส่วนหนึ่งบนเส้นของบนโลกใบนี้

วุ่นวาย

ปิดเทอมแระ ชีวิตยังวุ่นวายเหมือนเดิม ลูกพี่ชวนไปทำงานสอบสวนตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว วิ่งไปตั้งแต่นครปฐม สุพรรณบุรี ราชบุรี และมาจบลงที่สมุทรสาครสัปดาห์นี้ เพิ่งจะสรุปงานเสนออธิบดีเสร็จสด ๆ ร้อน ไม่รู้ว่างานนี้ตัวเองจะโดนปรับเพราะร่าง พิมพ์ ทานเองแบบผิด ๆ สักกี่บาท จะโดนคัดไทยอีกกี่จบก็มะรู้ คริ คริ

๔ เดือนสำหรับเทอมแรกของปริญญาโท รู้สึกอาการหนักหนาสาหัสอย่างแรก อย่างแรกรู้สึกเฉา เพราะทั้งงาน ทั้งเรียน เดินทางไม่ต่ำกว่าแปดพันโล สอบ ทุกอาทิตย์ workshop ทุกวิชา ทุกชั่วโมง รายงาน สัมมนา แล้วก็รายงาน รายงานกันเข้าไป กินน้อย นอนไม่พอ น้ำหนักลด ตัวดำ เลยทำให้เกิดอาการเฉา และเซ็กส์เฉาไปในที่สุด คุ้มกันไหมเนี่ย (^_____^))



ผลสรุป ปิดเทอมคราวนี้ ด่ำด๊ำอยากจะเอา เอ๊ย เอาแต่นอน แถมเดือนนี้ยังไม่เจอหน้าหมอเลย หมอก็เอาแต่ทำงาน งาน คนไข้เต็มห้องผ่าตัด เปลี่ยนจากงานเป็นเงิน ปั่นเงินเดือน เงินถุง เงินถัง แถมพักผ่อนไม่เพียงพอ ก็เลยเป็นบังอร เอาแต่นอนเช่นกัน ไม่เจอหน้า แถมไม่ได้ค่อยคุยกันอีกตะหาก แต่แน่ ๆ ถึงเธอจะงานหนักแค่ไหน แต่น้ำหนักและความขาวก็ไม่เคยจาง หายไปจาก ตัวเธอแน่นอน .... นินทากันเห็น ๆ เพราะหมอไม่รู้ว่าด่ำด๊ำมี Blog ๕๕๕

ตอนนี้เกรดยังไม่ออก แต่พี่ใหญ่ของห้องก็ยกมือบ๊ายบายไม่ขอกลับมาเรียนตั้งแต่ยังไม่เริ่มต้นสัมมนาดี เลือกหนทางไปสู่ที่ชอบ ๆ ลดแรงกดดันจากการเรียน การทำงาน และครอบครัว เลือกเส้นทางที่ทำให้ตัวเครียดน้อยลงที่สุด ปล่อยให้น้อง ๆ หน้าดำคร่ำเครียดต่อไป .... สู้ ๆ ด่ำด๊ำ

อากาศเริ่มหนาวแล้ว ไม่ได้กลับบ้านมาครึ่งเดือนแระ แม่บอกว่าน้ำที่บ้านลง ไป ถึงหัวตลิ่งแล้ว อากาศเริ่มหนาว ห่างหมอ ห่างแม่ คิดถึงบ้าน คิดถึงหมอ คิดถึงแม่จัง (^_____________^))

ปิดเทอมแล้ว

ช่วงนี้บรรยากาศการเมืองร้อนระอุไปหมด เป็นบ้านป่าเมืองเถื่อนไปแล้วหรือเมืองไทย คนไทยด้วย ขาที่ขาดไปก็ขาของคนไทย มือที่กดไกปืนยิงแก๊สน้ำตา ก็มือคนไทยด้วยกัน อีกกลุ่มรักษาผลประโยชน์เพื่อประเทศชาติ อีกกลุ่มรักษาผลประโยชน์เพื่อพวกพ้อง ความเห็นไปคนละทิศทาง ในที่สุดก็จบลงด้วยชีวิต และน้ำตาบนกองเลือด และความสะใจของใครบางคนที่อยากให้ผลออกมาเป็นแบบนั้น .. สำหรับด่ำด๊ำแล้ว อยากให้รักกัน แต่มันก็คงยากสำหรับบางคนที่ผลประโยชน์ต้องมาก่อน
.........................................

เสาร์นี้จะเป็นวันสอบส่งท้ายของวิชาปราบเซียน Biochemistry เสียที ที่จริงรู้มาว่าอาจารย์ตัดเกรดไปแระ ทำไมยังจะต้องสอบอีกอ้ะ ไม่เข้าใจจริง ๆ แต่ที่แน่ ๆ ได้เกรด A ไปแล้วสำหรับวิชาสัมนาทางสัตวศาสตร์ งานนี้ได้รับคำชมต่อหน้าสาธาระกำนัล ทำเอาด่ำด๊ำ ปลื้มจนดำขึ้นไปอีกเท่าตัว ก็คนชมเป็นถึงประธานภาค เป็นคนให้เกรดเด็ก ๆ ทั้งหมด ยังจำคำขึ้นของท่านได้ขึ้นใจว่า

" ขอบใจในความกล้า กล้าที่จะแสดงออก ทำให้ตัวเองโดดเด่นออกมา ทั้งเนื้อเรื่อง เนื้อหาที่บรรยายครบเครื่องและครอบคลุม ยังจำบรรยากาศหลังการบรรยายของตัวเองได้ว่า ทั้งห้องเงียบสงบไปนาน นานมาก นานจนด่ำด๊ำอยากจะลงจากเวทีไปซะบัดดล แล้วในที่สุดอาจารย์ท่านหนึ่งก็ทำลายความเงียบด้วยคำพูดที่ว่า " เธอทำให้ครูทึ่งมาก " ต้องขอบคุณในความกล้าของตัวเอง ขอบคุณอาจารย์ทุกท่านที่เห็นสิ่งดี ๆ ในความมืดของด่ำด๊ำ ขอบคุณมากมายคับผม

เทอมนี้ปิดเทอมแค่ ๓ สัปดาห์เอง ที่จริงปิด ๑ เดือนแต่ก็เสียเวลากับการสอบครั้งนี้ไป ๑ วัน คราวนี้ได้กลับบ้านไปดูน้ำเจ้าพระยาเอ่อล้นตลิ่งเต็มใต้ถุนบ้านตัวเองอีกครั้ง แล้วงานนี้จะไปเที่ยวไหนดีล่ะเนี่ย อยากไปหัวหิน แต่หมอไม่อยากไป อยากไปมัลดีฟก็เป็นช่วงมรสุม ไม่อยากขึ้นเครื่องสักเท่าไร เอาเป็นว่า ตัวเองได้มีเวลาตื่นสาย ๆ ในวันหยุดสัก ๒ - ๓ อาทิตย์ที่บ้านของตัวเองแค่นี้ก็ดีหนักหนาแระเนอะ ๆ
..................................................

ช่วงนี้เบื่อ ๆ ไม่ได้เล่น Hi5 นานมาก ไม่อยากทำอะไรเลย ไม่อยากติดต่อใคร อยากจะอยู่เงียบ ๆ ไม่อยากสร้างข้อผูกพันให้กับตัวเอง แค่เทอมเดียวทำเอารันนี่ด่ำด๊ำเฉาไปซะขนาด สงสัยจะต้องหากิ๊กสร้างสีสันให้กับชีวิตบ้างล่ะ คริ คริ งานนี้หมอนกนอกจากจะไม่รับเย็บ ยังจะทำให้เพิ่มจำนวนเข็มบนหัวหนักเข้าไปอีก (^______________^))

ปล. ทำไมด่ำด๊ำเข้าไปเมนท์ใครไม่ได้เลยอ้ะ เกิดอะไรขึ้นหว่า