วุ่นวาย

ปิดเทอมแระ ชีวิตยังวุ่นวายเหมือนเดิม ลูกพี่ชวนไปทำงานสอบสวนตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว วิ่งไปตั้งแต่นครปฐม สุพรรณบุรี ราชบุรี และมาจบลงที่สมุทรสาครสัปดาห์นี้ เพิ่งจะสรุปงานเสนออธิบดีเสร็จสด ๆ ร้อน ไม่รู้ว่างานนี้ตัวเองจะโดนปรับเพราะร่าง พิมพ์ ทานเองแบบผิด ๆ สักกี่บาท จะโดนคัดไทยอีกกี่จบก็มะรู้ คริ คริ

๔ เดือนสำหรับเทอมแรกของปริญญาโท รู้สึกอาการหนักหนาสาหัสอย่างแรก อย่างแรกรู้สึกเฉา เพราะทั้งงาน ทั้งเรียน เดินทางไม่ต่ำกว่าแปดพันโล สอบ ทุกอาทิตย์ workshop ทุกวิชา ทุกชั่วโมง รายงาน สัมมนา แล้วก็รายงาน รายงานกันเข้าไป กินน้อย นอนไม่พอ น้ำหนักลด ตัวดำ เลยทำให้เกิดอาการเฉา และเซ็กส์เฉาไปในที่สุด คุ้มกันไหมเนี่ย (^_____^))



ผลสรุป ปิดเทอมคราวนี้ ด่ำด๊ำอยากจะเอา เอ๊ย เอาแต่นอน แถมเดือนนี้ยังไม่เจอหน้าหมอเลย หมอก็เอาแต่ทำงาน งาน คนไข้เต็มห้องผ่าตัด เปลี่ยนจากงานเป็นเงิน ปั่นเงินเดือน เงินถุง เงินถัง แถมพักผ่อนไม่เพียงพอ ก็เลยเป็นบังอร เอาแต่นอนเช่นกัน ไม่เจอหน้า แถมไม่ได้ค่อยคุยกันอีกตะหาก แต่แน่ ๆ ถึงเธอจะงานหนักแค่ไหน แต่น้ำหนักและความขาวก็ไม่เคยจาง หายไปจาก ตัวเธอแน่นอน .... นินทากันเห็น ๆ เพราะหมอไม่รู้ว่าด่ำด๊ำมี Blog ๕๕๕

ตอนนี้เกรดยังไม่ออก แต่พี่ใหญ่ของห้องก็ยกมือบ๊ายบายไม่ขอกลับมาเรียนตั้งแต่ยังไม่เริ่มต้นสัมมนาดี เลือกหนทางไปสู่ที่ชอบ ๆ ลดแรงกดดันจากการเรียน การทำงาน และครอบครัว เลือกเส้นทางที่ทำให้ตัวเครียดน้อยลงที่สุด ปล่อยให้น้อง ๆ หน้าดำคร่ำเครียดต่อไป .... สู้ ๆ ด่ำด๊ำ

อากาศเริ่มหนาวแล้ว ไม่ได้กลับบ้านมาครึ่งเดือนแระ แม่บอกว่าน้ำที่บ้านลง ไป ถึงหัวตลิ่งแล้ว อากาศเริ่มหนาว ห่างหมอ ห่างแม่ คิดถึงบ้าน คิดถึงหมอ คิดถึงแม่จัง (^_____________^))