...ในโลกนี้ไม่มีคนแปลกหน้าสำหรับเรา
มีแต่เพื่อน.....ที่เรายังไม่พบเท่านั้นเอง
วันนี้ว่างงาน เพราะงานที่เสนอกรมฯ อยู่ระหว่างตรวจสอบความถูกต้อง แถมทำท่าจะเรียกหมอจากต่างจังหวัดมาให้ปากคำด้วย ตอนนี้ด่ำด๊ำก็เลยนั่งซึมเบื่องาน เบื่อยา เบื่อ อาหาร เพราะ ฤทธิ์ยาที่กินตั้งแต่เมื่อเช้า ไข้หวัดและท็อนซินอักเสบรับประทานด่ำด๊ำซะ แระ !!
กลับบ้านไปคราวนี้ น้ำยังคงขึ้น ๆ ลง ๆ ตามใจฉันอยู่ น้อยหน่า น้องหมาสีดำสนิท เริงร่าดีใจที่เห็นลูกพี่กลับบ้าน กระโดดกอดเอว กอดขา กระโดดจุ๊บแก้ม แถมกอดขาแน่นไม่ย่อมให้เดินซะง๊านแหละ รู้แล้วน่าว่าแกคิดถึง (^____^)) แฝด น้องหมาสีขาวปลอด อายุรุ่นทวด ผ่านร้อนผ่านหนาวมาโชกโชน ๑๔ ปี ลาจากไปแล้ว เสียงเห่าบ๊งแบ๊งแบบไร้สาระที่ได้เคยได้ยินอยู่ทุกยามค่ำคืนเงียบหายไป คิดถึง คิดถึง คิดถึง
อากาศที่บ้าน เหมือนหน้าหนาวผสมหน้าฝน ท้องฟ้าสีหม่น ลมพัดแรง ฝนตกเป็นระยะ ๆ ทำเอาดำด๊ำหนาวสะท้านด้วยพิษไข้ จากท็อนซินอักเสบ เจ็บคอไม่อยากพูดไม่อยากจา กับใคร กินก็ไม่ได้ นอนก็ไม่หลับ เพราะหายใจไม่ค่อยจะออก ไม่ได้เล่นกับหลานจ๊วยกะหลายจ๊อย ไม่ได้คุยกะแม่เท่าไร เพราะไม่อยากเอาไข้ไปให้กับคนแก่แล้วก็เด็ก คนที่อ่อนแอกว่าเรา ทำไปทำมา แม่จะแข็งแรงกว่าลูกซะอีก เพราะแม่ไม่เคยหาหมอ แม่ไม่เคยปวดหัวตัวร้อน แม่ไม่เคยใช้สิทธิข้าราชการของลูกสักครั้ง แน่ล่ะ !! ลูกก็ไม่ต้องการใช้สิทธินั้นกะแม่เหมือนกัน
งานนี้หมอไม่ได้อยู่ดูใจ เอ๊ยดูแลด่ำด๊ำ ก็หมอพาหม่ามี๊ไปทำ บุญที่ดาวเนปจูนและเลยไปเที่ยวที่ดาวพลูโต ขาดการติดต่อไปหลายวัน แอบน้อยใจหมออยู่ลึก ๆ มีคนใกล้ตัวเป็นหมอซะเปล่า แต่เหมือนมีคนอื่นที่ไม่คุ้นเคย เล็ก ๆ หมอไม่ ใหญ่ ๆ หมอก็ไม่ ไม่ดูแล ด่ำด๊ำเหมือนกัน เพราะหมอมีคนไข้ที่อาการหนักหนาสาหัสกว่าตั้งเยอะแยะ เอาน่า เป็น เองได้ มันก็ต้องหายเองได้สิน่า เชื้อโรคกะคน ถ้ามันไม่ไปเราก็ไปเองก็เท่านั้น
เหลืออีก ๒ สัปดาห์ก็จะเปิดเทอมแระ เพิ่งกลับบ้านได้แค่อาทิตย์เดียวเอง เห็นแม่น้ำตา ซึมตอนดู ละคร “บ้านนี้มีรัก ” แล้วเป็นห่วงแม่ แอบขำตอนที่นางเอก เรียกพระเอกว่า “ ไอ้ดำ ” ช่างเหมือนคำเรียกที่หมอเรียกด่ำด๊ำ ว่าไอ้ดำ ซะนี่กระไร (^________^))
ช่วงนี้แม่หัวใจอ่อนแอเป็นพิเศษ ป่วยใจยากจะเยียวยา ถึงแม่จะไม่เอ่ยปากถาม ศุกร์นี้กลับบ้านหรือป่าว แต่นั่นแหละ ถ้าเป็นไปได้แม่อยากให้กลับบ้าน แต่แม่ก็ไม่เคยหวงห้ามว่าจะไปไหน ยกเว้นลมทะเลแรง ๆ ล่ะที่แม่ไม่ชอบให้ออกทะเล
ศุกร์นี้ มีนัดกะหมอจะไปเที่ยวเกาะเสม็ด ยังสองจิตสองใจอยู่ว่าจะเอาอย่างไร กลัวว่าจะไม่หายไข้ กลัวว่าจะกลับมาด๊ำดำกว่าเดิม แต่ก็ยื่นใบลาพักผ่อนไป แล้ว ล่ะ ไม่อยากผิดนัดกะหมอ แต่ก็ไม่อยากทำให้แม่เหงาเช่นกัน รักแม่ คิดถึงหมอ สองที่ สองทาง สองความรู้สึก แต่หัวใจเดียวกัน
บทความ
