เวลา ๑๐.๑๙ น.
ผ่านไปแล้วกับการสอบวิชา Nutrition เป็นวิชา Biochemistry เทอมที่แล้วยกแผงที่เอามารื้อฟื้นใหม่ งานนี้รู้สึกอับอายอาจารย์ยังไงก็ไม่รู้ กับการสร้างตำราใหม่ตอบข้อสอบอาจารย์ซะยังง๊านแหละ ยาก ๆ รันนี่ไม่ ง่าย ๆ รันนี่ก็ทำไม่ได้เหมือนกัน ก็มันง่ายเกิน ง่ายเสียจนมองข้ามความสำคัญเลยไม่อ่านมันซะเลย....โสนะหน้า (^________^))
ตอนนี้ผมที่เคยโดนช่างหั่นเกือบติดหนังหัวเริ่มยาวแล้ว เพื่อนในห้องบอกว่า รันนี่ไว้ผมทรงม้ากะทิ กะทิไหนวะ ได้ยินไม่ถนัด ผมม้าของน้องกะทิแล้วไป ถ้าเป็นหมากะทิ ต้องรีบรักษาด่วนก่อนที่จะเป็นหมาหนังกลับ คริ คริ (^________^))
หมดทริปเดินทางไปตรวจงานต่างจังหวัดแล้ว รู้สึกเบื่อและเลี่ยนกับอาหารทะเลอย่างแรง ตั้งแต่ต้นเดือนจนถึงวันศุกร์ที่ผ่านมา ตั้งแต่บริษัทแรก จนบริษัทท้ายสุด รู้ว่าอยากให้หม่ำของอร่อย ๆ กัน
แต่ถ้าหลาย ๆ วันมันก็เบื่อได้เหมือนกันน่ะ ไปตรวจที่สมุทรสาคร แต่พาไป หม่ำที่สมุทรสงคราม “ร้านแดง ” ร้านขึ้นชื่อของแม่กลอง ปลากะพงตัวยาวเป็นศอก กุ้งตัวโต ๆ อีกวันหนึ่งพามาหม่ำที่ “ ร้านลมทะเล ” ร้านขึ้นชื่อของสมุทรสาคร งานนี้ปูม้าตัวโต ๆ กุ้งตัวใหญ่ ๆ มันมาพร้อมกับคลอเลสเตอรอล ที่มีอยู่ในตัวก็มากพอแล้วคับทั่น บังคับให้กินให้หมด .....ทำร้ายจิตใจกันอย่างแรงขอบอก .... งานนี้ผู้จัดการบริษัทฯ ลงทุนแกะปูให้รันนี่ทาน อยากบังคับกันนัก แกะซะให้เข็ด คริ คริ (^________^))
แถมบริษัทฯ ท้ายสุดที่ชลบุรี เจ้าของบริษัทฯ แต๊ะเอียก่อนวันตรุษจีนด้วยปูม้าต้มตัวใหญ่มาก ๆ จำนวนนับสิบใส่ถุงแพ็คอย่างดีให้รันนี่ไปหม่ำที่มหาวิทยาลัยฯ ส่วนเพื่อนร่วมทีมอีกคนได้อีกหลายสิบตัวกลับบ้าน ขอแลกเป็นส้มสักเข่งยังจะดีเสียกว่าอีก รันนี่จะเอาไปแจกน้อง ๆ หน้าหอ .... แต่ว่าสายไปเสียแระ หมอพาปูกลับไปฝากหม่ามี๊หมดแระ (^________^))
เดือนหน้าถูกวางตัวไปตรวจงานที่ตราดกับระยอง ๑ อาทิตย์ ต่อด้วยชุมพรอีก ๑ อาทิตย์ คงไม่แคล้วต้องกินอาหารทะเลอีกตามเคย แค่นึกถึงการเดินทางก็เบื่อแระ ชุมพร ...จังหวัดแรกของประตูภาคใต้ ดูเหมือนจะดีที่ไม่ต้องลงไปใต้มากกกว่านี้ ที่ไหนได้ ไม่มีเครื่องบินลงซะง๊านแหละ กรรมของรันนี่ซะแล้ว วางแผนกันว่าจะไปรถไฟ กรุงเทพฯ – ยะลาเที่ยวดึก เพื่อให้ทันตรวจงานตอนเช้า ขากลับไปขึ้นเครื่องที่สุราษฏร์แทน ....ตอนนี้เปลี่ยนใจแระ ขอรถหลวงพร้อมคนขับดีกว่า เพราะเรามีแผนจะไปไซร้ ไซร้ทั้งคืน เอ๊ย Sight- Seeing เลาะหาดทุ่งวัวแล่น ไหว้เสด็จกรมหลวงชุมพร กันตะหากล่ะ คริ คริ (^________^))
ผ่านพ้นปีใหม่มาก็นานแระ จนเข้าตรุษจีนเข้าไปแระ ยังไม่ได้เขียนเรื่องราวที่ไปเที่ยววังน้ำเขียวเลย ขออัพเดท เรื่องโทรศัพท์ผีสิงของใครบางคนดีกว่า ที่วันดีคืนดีก็โทรหา ทั้งที่เราไม่ค่อยได้ติดต่อกันเท่าไร วันก่อนมีสายเข้ากลางดึก สงสัยโทรศัพท์คงจะคิดถึง เลยแอบโทรมาอัพเดทเหตุการณ์ให้ฟังซะง๊านแหละ แว่ว ๆ ว่า เจ้าตัวเล็กชอบนอนเปิดพัดลมและห่มผ้า จะนอนกับพี่โอ จานอนกับพี่อุ๊ (อันหลังคิดเอง คริ คริ ) บลา บลา ... ถ้าบังเอิญเจ้าเครื่องแสบนี่มันแอบโทรมาตอนเจ้าของเครื่องกำลังกุ๊กกิ๊กกะแฟน .... รันนี่มิต้องฟังละครแบบ X X X…. R เติม S ...อ่าส์ ... Zeed คลื่นของคนวัยฟัน เพลินไปเลยหรอ ๕๕๕๕ (^________^))
แต่นี่ของจริง เสียงจริง ชัดเจน ไม่มีผีสิงแน่นอน ของขวัญพร้อมการ์ดอวยพร .... จากน้องสาวน่ารักในบล็อกคนหนึ่ง ขอบคุณคับผม....สำหรับการ์ดอวยพร และตุ๊กตา ... ที่พี่รันนี่ตาไม่ถึง มองเห็นเป็นแกะ ซะง๊านแหละ เดือดร้อนพี่สาวจากสำนักพระราชวังต้องมาตัดสินว่า ..... นี่มันตุ๊กตาลิงชัด ๆ พี่สาวเลยจะทำตัวเป็นบ่างช่างยุ ขู่รันนี่ถ้าไม่ให้ค่าปิดปาก ถ้าเรื่องนี้ถึงหูหมอ .. ... รันนี่งานเข้าแน่นอน ... พี่หมอของรันนี่ใจดี๊ดี มีเหตุผลตะหากเนอะ ๆ ใช่ไหมครับพี่หมอออ จุ๊บ ๆ (^_______^))
ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดี ๆ ที่มีให้แก่กัน เรารู้จักกันมาเนิ่นนานหลายปีดีดัก นานเสียจนคนรู้สึกดี ๆ ยังไงก็ยังเป็นความรู้สึกดี ๆ อยากให้น้องพบแต่สิ่งดี ๆ คนรอบข้างดี ๆ คนข้างตัวดี ๆ เพื่อนร่วมงามดี ๆ กิจการดี ๆ และขายดี ๆ หน้าที่การงานดี ๆ เจ้านายดี ๆ และใจดี ๆกัลยาณมิตรดี ๆ แต่สิ่งที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใด ขอให้สุขภาพดี ๆ มีหัวใจดี ๆ ทั้งหมดนี้พี่รันคงเสกให้ไม่ได้ ... อธิษฐานแล้วขอ... แล้วรีบรับสิ่งดี ๆ นี้ไว้ นะจ๊ะ (^_______^))
ปล.
ผ่านไปครึ่งวัน จนป่านนี้ยังไม่รู้ว่าตุ๊กตาที่ได้เป็นตัวอะไร จะทะเลาะกันตายแระ คนให้รีบมาเฉลยซะเด๋วนี้เลย ก่อนที่มันจะโดนฉกไปเฉลยที่อื่น.... คริ คริ
บทความ
