" ขี้หึง "

วันนี้รู้สึกวุ่นวายยังไงก็มะรู้ ทั้งที่ไม่มีงานงานอะไรให้ทำซักกะหน่อย
..... วุ่นวายใจแท้หนอ


พรุ่งนี้วันคริสต์มาส แต่เป็นวันคล้ายวันตายของพ่อด่ำด๊ำ ปี
ที่แล้วไปไปทำบุญสังฆทานที่ จ.ตราด
...... ปีนี้ยังไม่รู้ว่าจะไปทำบุญที่ไหนดี

พรุ่งนี้จะไปเที่ยววังน้ำเขียวแล้ว แต่ด่ำด๊ำกะหมอยังงอนกัน เพราะเรื่องขี้หึง
..... ดำซะขนาดนี้ไม่มีใครเอาด่ำด๊ำหรอกเธอจ๋า


รอ รอ โทรศัพท์หมอ จะมาถึงเมื่อไร อย่างอนให้มากนักเลยเธอ
...... เหนื่อยแล้วเน้อ

Life !s a Love

วันที่ ๔ แล้วกับการโยกย้ายมาอยู่ส่วนใหม่กับ ผอ.คนใหม่ ดีกรีด๊อกเตอร์จากเมกา รู้สึกว่าที่ทำงานใหม่สงบดี ตอนนี้เลยแปล Text ไปได้ ๑๑ บทแระ ใกล้เคียงความเป็นจริงเข้าไปทุกทีแล้ว อีกไม่เกินเดือนคงเข้าเล่มส่งอาจารย์ก่อนสอบปลายภาคได้ชัวร์ ฮิ้วววว

แล้วก็ปั่นงาน Presentation สำหรับนำเสนอเสาร์นี้ต่อ ก็ดันทิ้งตำราไว้ที่หอพักมหาวิทยาลัย ตอนนี้ทำเท่าที่ทำได้ไปก่อนอย่างน้อยก็ ๒๗ สไลด์แล้วล่ะ สไลด์เป็นภาษาอังกฤษทั้งหมด แต่ทั้งหมดนั้นด่ำ ด๊ำ พูดไทย เพราะเกรงว่าอาจารย์จะฟังบรรยายภาษาอังกฤษแบบเหน่อ ๆ ไม่ไหว ถึงจะเหน่อแต่ด่ำ ด๊ำก็รองโอเกะได้ตั้ง ๙๘ คะแนน นะจะบอกให้ (^_______^))

เดือนหน้ามีโปรแกรมไปตรวจรับรองโรงงานทุกสัปดาห์ คราวนี้ได้ตรวจในจังหวัดละแวกใกล้เคียง คนอื่นเขาลงใต้กัน ก็ดีที่ไม่ต้องเหนื่อยกับการเดินทางมากมาย จะได้มีเวลาเป็นของตัวเองมากขึ้น เพราะวันศุกร์ด่ำด๊ำก็ต้องรีบบึ่งไปมหาวิทยาลัยอีก เหนื่อยอีกแค่ ๒ เทอมสำหรับ Course work ส่วนเทอม ๔ ก็จะเป็นเรื่องของ Thesis ที่ส่งโครงร่างงานวิจัยไปตั้งแต่เทอมแรก เห็นมะ ด่ำด๊ำมุ่งมั่น่นกับ เรื่องเรียนแค่ไหน โดดได้ก็โดด เบี้ยวได้ก็เบี้ยว ทำมาหมดแระทั้งนั้นแหละ (^______^))





โดดครั้งต่อไป เป็นการโดดเพื่อหมอ เพื่อความเป็นครอบครัวของเรา กับทริปเดือนทางโต้ลมหนาวที่วังน้ำเขียว ที่ใคร ๆ ให้สมญานามว่า สวิตเซอร์แลนด์เมืองไทย ยังไม่มีโอกาสไปสวิตซ์ของจริงขอ เที่ยวสวิตซ์เมืองไทยก่อนแล้วกัน .... ถ้าหมอไม่เปลี่ยนแผนไปที่อื่นซะก่อน

ใกล้คริตสมาส ใกล้ปีใหม่เข้าไปทุกที ทุกชีวิตกำลังรอคอยวันหยุดยาว กับการได้กลับบ้านไปพบครอบครัว คนทำงานรอลุ้นโบนัสปลายปี หลายคนวางแผนไปเที่ยวยาว

ใกล้ปีใหม่แล้ว ชีวิตผ่านแล้วก็ผ่านเลยไป ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนต้องเผชิญและเรียนรู้ อยู่ที่ว่าเราจะเรียนรู้แต่บทแต่ละตอนของชีวิตได้อย่างไร หาตัวเองให้เจอแล้วก็จะพบกับความสุข อยากให้ทุกคนมีความสุขและความสมหวังตลอดไป เหมือนที่ด่ำด๊ำมีและเป็นอยู่

สวัสดีปีใหม่นะคับผม (^_____^))

LOve !n th!s club

วันนี้วันรัฐธรรมนูญ วันหยุดแห่งชาติที่คนอื่นเขาได้ลั๊นลากัน แต่รันนี่ยังคงนั่งติดเก้าอี้ทำการบ้านมาหลายวันหลายคืนแล้ว การบ้านอภิมหาโปรเจ็คของอาจารย์ ด้วยการแปลตำราจากต่างประเทศที่อาจารย์สั่งซื้อมาล่าสุดจำนวน 1 เรื่องใหญ่ 23 เรื่องย่อยยิบ จำนวน 120 หน้า แต่รันนี่เพิ่งทำไปได้ 6 เรื่องย่อยยิบเอง ส่วนหมอนกยังคงอยู่ทำงานในห้องผ่าตัดด้วยเคสใหญ่ ๆ หลายเคสตั้งแต่เคสผ่าหลัง ผ่าเข่า จนถึงเสริมอึ๋มตั้งแต่เมื่อคืนจนป่านนี้ก็ยังไม่ได้กลับมา หมอคับ !! ด่ำด๊ำยังไม่ได้หม่ำอะไรเลยอ้ะรอ รอ รอ จนสารพัดของกิน จะหมดตู้เย็นแล้วเน้อ (^________^))



เรียน เรียน เรียน
เทอมนี้เจอวิชาหนัก 3 วิชามีสอบเก็บคะแนนชิมลางไปแล้ว 1 วิชาคาดว่าน่าจะไปไปได้ดำ เอ๊ยได้สวย เพราะอาจารย์แจกกระดาษคำตอบ 5 แผ่น แต่ด่ำด๊ำบรรยายไปซะ 8 หน้ากระดาษด้วยปากกาหลากสีสัน ทรมานอาจารย์แก่ ๆ เล่นซะง๊านแหละด่ำด๊ำเอ๊ย อีก 2 เดือนจะสอบปลายภาคแระ ต้องรีบปั่น ๆ การบ้านให้เสร็จ คาดว่าน่าจะได้ A มานอนกอดสัก 2 วิชาแระล่ะ อีกวิชาหนึ่งต้องรอลุ้นสอบกลางภาคก่อน เพราะอาจารย์สอนตั้ง 3 คนน่ะ อาจารย์คนท้ายสุดนี่แหละ อาจารย์ผู้ปราบเซียนโหดเคลือบคาลาเมล ขนานแท้และแน่นอน ช่างไม่สนหัวอกของนักเรียนตัวดำดำอย่างด่ำด๊ำบ้างเลย (^____^))


งาน งาน งาน
ลูกพี่ใหญ่ก้าวจาก ผอ.ส่วนไปเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับ 9 แล้ว ที่ทำงานที่เคยอบอุ่น สนุกสนานกลับกลายเป็นร้อนระอุด้วยฝีมือการบริหารงานของ ผอ.ส่วนคนใหม่ ที่อารมณ์ปริ๊ดขึ้นปริ๊ดลงวันละไม่รู้กี่ร้อยรอบ ทำเอาคนที่มาติดต่อราชการขวัญหนีดีฝ่อ เพราะอารมณ์แปรปรวนของแกนี่แหละ ที่ไม่รู้ว่า He จะเป็น She หรือ He กันแน่ (^________^))


กลับไปกรมฯ คราวนี้ สวรรค์มีตา ด่ำด๊ำถูกลูกพี่ใจดีลากไปทำ งานในความรับผิดชอบเดิม แต่ ผอ.ใหม่ ไปสู่ที่ชอบ ๆ ที่ไม่เกี่ยวข้องกับผู้ยายอารมณ์ปริ๊ด ขอบคุณผู้ชายใจดีที่เล็งเห็นคุณค่าความขาวของบรีส จึงเรียกด่ำด๊ำมา รับรถเข็น เอ๊ยใช้งาน ยินดีรับใช้ขอรับ กระผม (^________^))

เที่ยว เที่ยว เที่ยว
ช่วงนี้ไม่ได้เที่ยวสักเท่าไร เดือนที่แล้วด่ำด๊ำพาหมอนกไปชมความงามของพระเมรุซะ 1 วัน 1 คืน ผู้คนล้านเจ็ดสิบเอ็ดแสนแออัดยัดเยียดประหนึ่งเที่ยวฟรี กินฟรีประมาณนั้น ได้เห็นความงามของพระเมรุ เห็นพระกรณียกิจของสมเด็จพระพี่นาง เจ้าฟ้าหัวใจแกร่งเกินแรงคนธรรมดาจะทำได้ แต่ท่านก็ทำได้ เห็นรูปปั้นสัตว์หิมพานต์ ช่างงดงามอะไรเช่นนี้ กินรี อัปสร โค –ตะ- ระ อึ๋ม นมเป็นนม

เทวดาใบหน้าสงบเยือกเย็น หล่อแบบอมตะนิรันดร์กาล ทำบุญเช่นไหนหนอ ถึงจะได้จะเกิดเป็นเทวดารูปงามเช่นนี้ หมอว่า แค่ความขาวด่ำด๊ำก็เป็นเทวดาไม่ได้แระ อย่างมากก็เป็นได้ แค่ ราหู ถ้าด่ำด๊ำเป็นราหูละก็ จะเป็นราหูอมจันท... ทั้งปีทั้งชาติไม่ปล่อยเลยคอยดูเดะ (^______^))

รัก รัก รัก
ถึงรันจะฝันว่ามีงูมาพันแข้งพันขาด่ำด๊ำมากมายหลายตัว ก็ไม่ได้หมายความว่า ทุกสิ่งทุกอย่างจะเป็นไปอย่างคำทำนายฝัน ถึงหมออิ๋วจะยืนยันว่า รันมีกิ๊กชัวร์ อย่าไปเชื่อเขาเน้อ ยังไง๊ ยังไงก็มีหมอคนเดียว แต่มีมีดผ่าตัดหลายอัน ด่ำด๊ำก็จะแย่ แล้วคับผม (^______^))

ขอบคุณทุก ๆคน ที่คิดถึงกัน ตอนนี้เรียนหนัก ทำงาน เดินทางบ่อย ชีวิตอาจจะดูซีเรียสไปบ้าง เรียนจบเมื่อไร ก็จะกลับมาเหมือนเดิมเองแหละ (^______^))

I prAy that yOu and I are tOgether the rest Of our l!ves,and I believe we will be.

ขอน้อมส่งเสด็จสู่สวรรคาลัย

Source : http://www.youtube.com/watch?v=_aFeNsG0JH0


วันนี้ วันศุกร์ แล้วก็เป็นวันแรกของพระราชพิธีถวายเพลิงพระศพพระพี่นาง ในงานออกพระเมรุ ท้องสนามหลวง หลายคนแต่งชุดดำ รวมทั้งด่ำด๊ำ ก็ใส่เสื้อโปโลช่วยช้าง สีดำ
นุ่งยีนส์เซอร์ ๆ สวมหนังหุ้มข้อ แม้จะไม่เต็มยศ แม้จะไม่มีโอกาสได้อยู่ร่วมส่งเสด็จท่านในกรุงเทพฯ แต่ทั้งหมดก็ตั้งใจ สงบจิตใจ เพื่อน้อมส่งเสด็จพระพี่นางสู่สวรรคาลัย

เห็นภาพพระองค์ท่านตั้งแต่เยาว์วัย จวบจนอายุล่วงเลยจนถึงจวบจนบั้นปลายชีวิตของพระองค์ท่าน ภาพสมเด็จย่า พระพี่นาง ในหลวงรัชกาลที่ ๘ ในหลวงภูมิพล ในหลาย ๆ อิริยาบถ เป็นภาพที่อบอุ่นแก่ผู้พบเห็น แต่แล้ววันเวลา ก็พรากผู้คนในภาพนั้นจากไปทีละองค์ ทีละองค์ เหลือแต่ในหลวงในวัยชรา

ภาพทุกภาพ เหมือนภาพฝัน หากแต่ทุกพระองค์มีอยู่จริงบนโลกใบนี้ บนผืนแผ่นดินประเทศไทย คุณงามความดีของทุกพระองค์ท่านยังคงอยู่ในหัวใจของพสกนิกรประชาชนชาวไทยไปนานเท่านาน


ด้วยสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณ ในพระองค์ท่าน ขอน้อมส่งเสด็จ สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยานิวัฒนา กรมหลวงสงขลาราชนครินทร์ สู่สวรรคาลัย


รันนี่

กรุงเทพมหานคร
๑๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๑
เวลา ๑๐.๓๗ น.

Everyth!ng !s yOu

สุดขอบฟ้า หากมีวาสนาก็พานพบ
หากไร้วาสนา แม้ไขว่คว้าก็คลาดคลา

ตอนนี้เปิดเทอมเรียนแล้ว หลังจากที่สัปดาห์แรก เบี้ยวคณาจารย์โดยการแท็กทีมไม่ยอมไปเรียนซะง๊านแหละ สัปดาห์ที่ ๒ มหาลัยสั่งสอบวัดระดับภาษาอังกฤษ ทำเอาเพื่อนร่วมชะตากรรมเครียดไปตามกัน ๆ ส่วนด่ำด๊ำ ถึงจะมีผลสอบ IELTS อยู่ในมือ ก็ยังไม่วายโดนสอบไปด้วย ด้วยเหตุผลที่ว่าเมื่อตอนลงทะเบียนเทอมแรก ดันไปลงทะเบียนเสียเงินค่าธรรมเนียมสอบเอาไว้ อาจารย์ว่า ไหน ๆ ก็เสียเงินแล้วไปสอบซะหน่อยเป็นไร เชื่ออาจารย์ก็ได้ .... สรุปว่า ด่ำด๊ำสอบผ่าน ไม่ต้องลงเรียนภาษาอังกฤษเทอมนี้ ๕๕๕ ฮิ้วว (^____^))

เทอมนี้ เจอวิชาโคตรมหาหินไป ๒ วิชา อีกวิชาหนึ่งน่าจะทำเกรด A ได้ไม่ยาก แถมอาจารย์ยังมาถามอีกว่า เทอมนี้ยากเหรอ โธ่ !! อาจารย์ถามได้ วิชาไหน ๆ ลูกศิษย์ก็ว่ายากทั้งหมดแหละ ไม่ง๊านพวกเราจะมาเป็นนักเรียนกันทำไมอ้ะ วิชาหิน ๒ วิชาที่ว่า เป็นวิชาที่เรียนต่อยอดของวิชาปราบเซียน Biochemistry เทอมที่แล้ว เดี๋ยวก็รู้ ร่วงหรือรอด (^____^))

ตอนนี้เข้าหน้าหนาว อากาศที่มหาลัยค่อนข้างหนาว เพราะลมแรงเหลือเกิน ลมพัดจากยอดเขาปะทะกับลมทะเล แล้วด่ำด๊ำจะไม่ หนาวยังไงไหว โชคดีที่ห้องพักตัวเองตั้งเลี่ยงลม แต่ก็ไม่วายหนาวอยู่ดี ตามประสาคนไกลหมอ เลยขาดความอบอุ่น คริ คริ

สัปดาห์ที่เบี้ยวไม่ยอมไปเรียน เราไม่ได้ไปเที่ยวหัวหินอย่างที่ตั้งใจ เหตุเพราะว่า ฝนยังเทกระหน่ำ ขับรถไปให้เมื่อยทำไม รันนี่เลยพาหมอไปไหว้ขอพรพระที่วัดไร่ขิงแทน
เสร็จแล้วก็พาไปไว้พระที่วัดดอนหวายต่อ ขอบอกว่า ที่จอดรถเต็ม แต่เราก็ได้ที่จอดด้วยพรจากหลวงพ่อ ไปคราวนี้ทุลักทุเลพอควร เพราะน้ำขึ้นมาในตลาด แต่เราสองคนก็ไม่เคยหวั่นแม้วันมามาก แล้วก็เดินไปดูโน่นดูนี่ ซื้อนั้นซื้อนี่ที่ตลาดน้ำดอนหวาย ได้ของกินของฝากเต็มรถ ได้แม้กระทั่งแม้หมากตากแห้งติดมือกลับมาด้วยดิ !!

เห็นน้องหมาน้องแมววัยยังไม่อดนม กำลังปีนระเบียงโบสถ์เพื่อหาน้ำกิน เห็นแล้วอด สงสารไม่ได้ จัดแจงเอาถ้วยไอติมที่เพิ่งกินเสร็จไปล้างแล้วใส่น้ำให้น้องแมวได้กิน น้อง แมวคงเพิ่งกินน้ำครั้งแรก ดูตกใจ กลัว ๆ กล้า ๆ สุดท้ายก็กินน้ำได้ในที่สุด ระหว่างนั้นมีแม่ลูกสองคนมาทำอะไรไม่รู้ใกล้ ๆ กันนั่นแหละ เสียงแม่บอกให้ลูกเรียกน้องแมว แมว แมว แล้วก็พากันไป ก่อนไปแม่บอกลูกสาวตัวน้อยให้บ๊ายบายแมวก่อน ลูกสาวตัวน้อยหันมามองหน้าด่ำด๊ำ แล้วก็ยกมือบ๊ายบาย อ้าว !! เราเป็นแมวไปตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย คริ คริ (^____^))




จากนั้นเราสองคนก็บึ่งไปพระปฐมเจดีย์ นครปฐม เส้นทางไปช่างง่ายดายอะไรเช่นนี้ ทีอีตอนไปราชการ ดันหาทางเข้าองค์พระไม่เจอกันซะง๊านแหละ คงเป็นเพราะความตั้งใจของเรา ๒ คนเลยทำให้เราไปถูกทาง เห็นองค์พระอยู่เบื้องหน้าเรานี่เอง เราได้ไหว้พระ ขอพร ส่วนหมอจะขออะไรบ้างก็ยากจะคาดเดา เสร็จแล้วก็พากันไปเดินรอบองค์พระฯ เพื่อสวดมนต์ เราได้พบคณะทำบุญจากไหนก็ไม่รู้ ชักชวนเราสองคนให้ร่วมทำบุญและอนุโมทนาบุญกับพวกเขา ด้วยการรอเวลาฤกษ์ดีที่จะได้ห่มผ้าพระปฐมเจดีย์ขนาดความยาว ๒๗๐ เมตรด้วยกัน ... คงเป็นเพราะพวกเราต่างเคยร่วมทำบุญด้วยกันมาก่อน ชาตินี้ เราถึงมีโอกาสได้ทำบุญร่วมกับคนแปลกหน้า แต่จิตใจดีด้วยกันอีก

เหตุผลที่หมออยากพารันนี่ไปไหว้พระปฐมเจดีย์ ก็คงเป็นเพราะว่า ก่อนที่เราจะมาเจอกัน หมอได้อธิษฐานกับองค์พระปฐมเจดีย์ว่า ถ้าด่ำด๊ำเป็นคู่ของหมอ จริงขอให้เราได้เจอกัน แต่ถ้าด่ำด๊ำไม่ใช่คนดี ขอให้เราแคล้วคลาดกัน แล้วในที่สุด เส้นทางพรหมลิขิตก็นำเราสองคนมาพบเจอกัน ถึงด่ำด๊ำจะเจ้าชู้ กิ๊กเยอะ แต่ก็รักเดียวใจเดียวกับ หมอนกเสมอนะคับผม

เส้นทางของเรา เส้นทางที่ไม่เคยตีกรอบให้กับชีวิตของกันและกัน เราต่างอิสระในการทำงาน อิสระในความคิด และอิสระในการใช้ชีวิต ที่อยู่บนพื้นฐานของความรัก ความเข้าใจในกันและกัน ไม่ว่าเราจะอยู่ห่างไกลกัน หรือได้อยู่ด้วยกัน ไม่ว่าจะวันสงกรานต์หรือลอยกระทงก็ไม่ใช่ปัญหาอะไรของเรา ....


I prAy that yOu and I are tOgether the rest Of our l!ves,and I believe we will be.

Someth!ng abOut uS

WomAnizer

Right Now (Na Na Na)

เปิดเทอมแล้ว

บนยอดตึกซีพี ศรีราชา



...ในโลกนี้ไม่มีคนแปลกหน้าสำหรับเรา
มีแต่เพื่อน.....ที่เรายังไม่พบเท่านั้นเอง


วันนี้จากหมอนกมาแต่เช้ามืด ฝนตกแร๊งแรงอีกตะหาก ไประยองเที่ยวนี้ มีแต่เมฆดำ ๆ กะฝนพรำ ๆ เกือบทั้งวัน ภาคตะวันออกกับภาคใต้ แตกต่างอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติซะจริง ๆ เลย ทั้งฝน ภาษา สวนยาง และผิวสีแทน คริ คริ

เมื่อวานได้รับข่าวร้ายจากอาจารย์ เสาร์นี้เปิดเทอมแล้ว ไม่ ไม่จริงใช่ไหม !! อาจารย์ทำเสียแผนหมดเลยอ้ะ
ยังไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย ยังหยุดไม่หายเหนื่อย เกรดก็ยังออกไม่หมด แล้วจะเปิดเทอมได้ไงละเนี่ย (^_______^))

และแล้วหัวเจ้าเล่ห์อย่างด่ำด๊ำ ก็ออกกลโกง นัดแนะเพื่อน ๆ ว่าจะเสาร์นี้ พวกเราจะยังไม่ไปเรียนหนังสือกัน
สุดท้าย หน้าที่ก็ตกเป็นของด่ำด๊ำ ที่จะต้องไปเจรจาต๊ะอ่วยกับประธานภาคฯ ขอเลื่อนไปเรียนเสาร์หน้าแล้วกัน
อาจารย์ก็ใจดี๊ดี อย่างกับซิม Happy ซื้อซิมแถมกล่องใส่ซิม เอ๊ย ไก่ KFC ๑ ชิ้น
“ ได้ ๆ ครูไม่มีปัญหา แต่เกรดสัมมนายังไม่ออก เพราะแต่ละคนต้องกลับไปแก้รูปเล่มใหม่ทั้งหมด ”
แต่อาจารย์ก็การันตีแล้วว่า ด่ำด๊ำได้เกรด A แน่นอน


เทอมแรกสรุปเกรดออกมาได้ ๓.๕ เท่านั้นเอง เพราะเจอวิชาปราบเซียนไป ๒ วิชา เลยจอดด้วยประการฉะนี้ มันก็สมควรหรอก ก็เป็นพวกเรียน ๆ เล่น ๆ เล่นมากไปหน่อย หมอนกผสมโรงว่าด้วยไปนั่น โคตรรักเองเลยอ้ะ คริ คริ
แต่น้องสาวสองคนเกิดอาการเครียด เครียด กลัวจะไม่จบ กลัวว่าจะได้เรียนใหม่ เพราะได้เกรดเท่ากันเด๊ะ ๒.๖๖
เอาน่า เทอมแรก แค่ทดลองเรียน ยังมีเวลาแก้ตัวอีกตั้ง ๓ เทอมน่ะ คริ คริ (^_______^))

เสาร์ที่ผ่านมา พาหมอไปหาแม่ที่บ้านอยุธยา ไปหม่ำเต๋วเรือร้านอร่อย ไปช็อป ที่เหลือก็เอาแต่นอน แล้วก็พากันกลับระยองตอนบ่าย ๆ วันอาทิตย์ ใช้ระยะเวลา ๓ ชั่วโมงก็ถึงห้องบ้านพักหมออย่างปลอดภัย

เสาร์นี้ ไม่ได้ไปเรียนหนังสือแล้ว หมอชวนไปเที่ยวหัวหินแทน น๊าน มันต้องอย่างนี้เซ่ะ อย่างนี้เซ่ะ คริ คริ !!
ไหน ๆ ก็เบี้ยวอาจารย์แระ เที่ยวให้คุ้มไปเลยดีกว่า ศุกร์นี้ เจอกันนะคับผม จุ๊บ ๆ ไอ้ลูกหมี (^_______^))

แทนใจ

เสียงฟ้าคำราม ครืน ครืน ท้องฟ้าเริ่มมืดมัว คาดว่าฝนจะตกในไม่ช้า แต่อยากให้มีปาฏิหาริย์ไม่อยากให้ฝนตก เพราะว่าด่ำด๊ำไม่ได้พกร่มมาอ้ะ กลัวเปียกเป็นที่ซู๊ด
เด๋วถ้าฟ้าร้องอีก จะเก็บคอมฯ กลับบ้านให้ดู คอยดูเดะ !! คริ คริ

ช่วงนี้รอคำตอบ เพราะกำลังตามหมอ ๓ นาย จากจังหวัดสุพรรณบุรี นครปฐม สมุทรสาคร มาสอบปากคำอยู่ คงอาทิตย์หน้าล่ะถึงจะได้บันทึกถ้อยคำกัน เพราะด่ำด๊ำลา งานยาว ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ จันทร์ วันพุธมีสัมมนาอีกตะหาก กว่าจะสรุปงานขึ้นกรมฯ ได้คงเป็นเดือนหน้ามั๊ง

กลางวันหมอมาโทรมาคุยด้วย พร้อมกับคำถามโลกแตก
ดำ ไปคุยกับใครมาเสียงแหบแห้ง
อ้าว !! ซะง๊านหมอ ก็ด่ำด๊ำไม่สบายนี่นา
โคตรจะรักกันเลยนะเธอ (^_________^))

จริง ๆ แระก่อนหน้านี้ ได้คุยกับน้องสาวคนหนึ่งกับสารพันปัญหาชีวิต แม้ต่างคนจะมีใครต่อใครกันแล้ว แต่เราก็ยังคุยกันด้วยดีตลอดมา มีคำพูดที่ออกมาจากปากของคนสองคนว่า รู้สึกเจ็บลึก ๆ ที่รู้ว่า คนที่เราคุยด้วยมีคนของใจกันแล้ว

เอาน่า !! ไม่ว่าจะเป็นยังไง น้องก็จะยังเป็นน้องที่น่ารักและหวังดีกับพี่รันเสมอมา และพี่รันก็ยังคงหวังดีกับน้องเสมอมา หากพี่เป็นคนไม่ดีแล้ว พี่คงทำน้องน้ำตาตก อกหัก รักลวง เป็น หมอลักษ์ ฟันธง เอ๊ย หมอรัน ฟันทิ้งไปนานแล้ว (^_________^))


สุดขอบฟ้า หากมีวาสนาก็พานพบ
หากไร้วาสนา แม้ไขว่คว้าก็คลาดคลา


ตอนนี้ได้บทสรุปของรันนี่กับหมอนกเรียบร้อยแล้ว เราสองคนตัดสินใจจะไม่ไปเกาะเสม็ด แต่รันนี่ต้องไปหาหมอนกแทน และพาหมอไปหาแม่ที่อยุธยาด้วยกัน เป็นคำตอบที่ลงตัวที่สุด เป็นบทสรุปที่ทำให้ด่ำด๊ำรู้สึกมีความสุขที่สุดในโลก พรุ่งนี้บ่าย ๆ เจอกันนะคับผม


แทนใจ - VitriO / R The star

ดำ รำพัน

...ในโลกนี้ไม่มีคนแปลกหน้าสำหรับเรา
มีแต่เพื่อน.....ที่เรายังไม่พบเท่านั้นเอง



วันนี้ว่างงาน เพราะงานที่เสนอกรมฯ อยู่ระหว่างตรวจสอบความถูกต้อง แถมทำท่าจะเรียกหมอจากต่างจังหวัดมาให้ปากคำด้วย ตอนนี้ด่ำด๊ำก็เลยนั่งซึมเบื่องาน เบื่อยา เบื่อ อาหาร เพราะ ฤทธิ์ยาที่กินตั้งแต่เมื่อเช้า ไข้หวัดและท็อนซินอักเสบรับประทานด่ำด๊ำซะ แระ !!

กลับบ้านไปคราวนี้ น้ำยังคงขึ้น ๆ ลง ๆ ตามใจฉันอยู่ น้อยหน่า น้องหมาสีดำสนิท เริงร่าดีใจที่เห็นลูกพี่กลับบ้าน กระโดดกอดเอว กอดขา กระโดดจุ๊บแก้ม แถมกอดขาแน่นไม่ย่อมให้เดินซะง๊านแหละ รู้แล้วน่าว่าแกคิดถึง (^____^)) แฝด น้องหมาสีขาวปลอด อายุรุ่นทวด ผ่านร้อนผ่านหนาวมาโชกโชน ๑๔ ปี ลาจากไปแล้ว เสียงเห่าบ๊งแบ๊งแบบไร้สาระที่ได้เคยได้ยินอยู่ทุกยามค่ำคืนเงียบหายไป คิดถึง คิดถึง คิดถึง

อากาศที่บ้าน เหมือนหน้าหนาวผสมหน้าฝน ท้องฟ้าสีหม่น ลมพัดแรง ฝนตกเป็นระยะ ๆ ทำเอาดำด๊ำหนาวสะท้านด้วยพิษไข้ จากท็อนซินอักเสบ เจ็บคอไม่อยากพูดไม่อยากจา กับใคร กินก็ไม่ได้ นอนก็ไม่หลับ เพราะหายใจไม่ค่อยจะออก ไม่ได้เล่นกับหลานจ๊วยกะหลายจ๊อย ไม่ได้คุยกะแม่เท่าไร เพราะไม่อยากเอาไข้ไปให้กับคนแก่แล้วก็เด็ก คนที่อ่อนแอกว่าเรา ทำไปทำมา แม่จะแข็งแรงกว่าลูกซะอีก เพราะแม่ไม่เคยหาหมอ แม่ไม่เคยปวดหัวตัวร้อน แม่ไม่เคยใช้สิทธิข้าราชการของลูกสักครั้ง แน่ล่ะ !! ลูกก็ไม่ต้องการใช้สิทธินั้นกะแม่เหมือนกัน

งานนี้หมอไม่ได้อยู่ดูใจ เอ๊ยดูแลด่ำด๊ำ ก็หมอพาหม่ามี๊ไปทำ บุญที่ดาวเนปจูนและเลยไปเที่ยวที่ดาวพลูโต ขาดการติดต่อไปหลายวัน แอบน้อยใจหมออยู่ลึก ๆ มีคนใกล้ตัวเป็นหมอซะเปล่า แต่เหมือนมีคนอื่นที่ไม่คุ้นเคย เล็ก ๆ หมอไม่ ใหญ่ ๆ หมอก็ไม่ ไม่ดูแล ด่ำด๊ำเหมือนกัน เพราะหมอมีคนไข้ที่อาการหนักหนาสาหัสกว่าตั้งเยอะแยะ เอาน่า เป็น เองได้ มันก็ต้องหายเองได้สิน่า เชื้อโรคกะคน ถ้ามันไม่ไปเราก็ไปเองก็เท่านั้น


เหลืออีก ๒ สัปดาห์ก็จะเปิดเทอมแระ เพิ่งกลับบ้านได้แค่อาทิตย์เดียวเอง เห็นแม่น้ำตา ซึมตอนดู ละคร “บ้านนี้มีรัก ” แล้วเป็นห่วงแม่ แอบขำตอนที่นางเอก เรียกพระเอกว่า “ ไอ้ดำ ” ช่างเหมือนคำเรียกที่หมอเรียกด่ำด๊ำ ว่าไอ้ดำ ซะนี่กระไร (^________^))

ช่วงนี้แม่หัวใจอ่อนแอเป็นพิเศษ ป่วยใจยากจะเยียวยา ถึงแม่จะไม่เอ่ยปากถาม ศุกร์นี้กลับบ้านหรือป่าว แต่นั่นแหละ ถ้าเป็นไปได้แม่อยากให้กลับบ้าน แต่แม่ก็ไม่เคยหวงห้ามว่าจะไปไหน ยกเว้นลมทะเลแรง ๆ ล่ะที่แม่ไม่ชอบให้ออกทะเล

ศุกร์นี้ มีนัดกะหมอจะไปเที่ยวเกาะเสม็ด ยังสองจิตสองใจอยู่ว่าจะเอาอย่างไร กลัวว่าจะไม่หายไข้ กลัวว่าจะกลับมาด๊ำดำกว่าเดิม แต่ก็ยื่นใบลาพักผ่อนไป แล้ว ล่ะ ไม่อยากผิดนัดกะหมอ แต่ก็ไม่อยากทำให้แม่เหงาเช่นกัน รักแม่ คิดถึงหมอ สองที่ สองทาง สองความรู้สึก แต่หัวใจเดียวกัน

เส้นทาง โค - ตะ - ระ

ท้องฟ้าวันนี้ดูอึมครึม บรรยากาศเงียบเหงาชวนนอนอย่างที่สุด ผู้คนยังเดินฝักใฝ่ ติดต่องาน คนแล้วคนเล่า เช้ายันบ่าย ท้องฟ้าเงียบเหงา แต่เสียงผู้คนยังคงเอะอะโวยวายไปตามอารมณ์ ปู่เย็น ผู้เฒ่าทระนงแห่งลุ่มแม่น้ำเพชรบุรีจากไปแล้ว แต่อีกหลายชีวิตและ ตัวเรายังคงอยู่บนเส้นทางบนโลกอันวุ่นวายใบนี้


กรมฯ ออกคำสั่งปรับซี ๗ ออกมาได้สักเดือนหนึ่งแล้ว แต่มีผลย้อนหลังถึงวันวาเลนไทน์ วันแห่งความรักที่ผ่านมา เสียความรู้สึกที่กรรมการประเมินผลงานวิชาการลากยาวถึง ๑๐ เดือน โค- ตะ- ระ มาราธอนเลย เสียโอกาสไปตั้ง ๕ เดือนแน่ะ ขาดทุนกันเห็น ๆ

สอบงานวิชาการเหมือนสอบภาคนิพนธ์อย่างไงอย่างง๊านเลย กรรมการสอบ ๕ คน กรรมการกลางอีก ๒ รวม ๗ คน คนถูกประเมินมีแค่ ๒ คน แถมคนที่ร่วมประเมินตำแหน่งด้วย แมร่ง !! โค-ตะ-ระ ง่าว ตอบกรรมการไม่ได้สักข้อนึงตั้งแต่เช้า แถมโทรจิกด่ำด๊ำ จากชลบุรี ให้มาตอบกรรมการแทนมัน ให้ตายดิ !! เพิ่งไปถึงมหาลัยแท้ ๆ ทำธุระยังไม่เสร็จดี ก็ต้องรีบบึ่งมากรมฯ มาตอบคำถามกรรมการ ก็มันจะตอบได้ไงอ้ะ ก็มันไม่รู้อะไรสักเรื่อง แล้วเสือกอวดฉลาดอีก เกิดก็เกิดก่อนเรา ทำงานก่อนเราตั้งนาน มันไม่ได้ทำให้สมองคุณประมวลผลอะไรได้เลยหรอ คราวหน้าถ้าปรับตำแหน่งอีกจะไม่พ่วงใครอีกแล้ว เพราะด่ำด๊ำคงไม่มีบุญ พอที่จะเผื่อแผ่ใครแล้วล่ะ เข็ดแระ !! นักวิชาการระดับ โค-ตะ-ระ ง่าว ให้ตายเซ่ะ


ส่วนเรื่องเรียน ตอนนี้ยังเช็คเกรดไม่ได้ เว็บล่ม เน็ตดีเลย์ แต่ก็นั่นแหละ ด่ำด๊ำไซโค หมอไปแล้ว ถ้าด่ำด๊ำได้ A ๔ ตัว ให้รางวัลด่ำด๊ำซะดี ๆ เชียว แต่ก็คาดว่าน่าจะได้แค่ ๓ ตัว เพราะวิชาปราบเซียน Biochemistry ด่ำด๊ำโดนปราบเซียนไปเรียบร้อยแระ ถึงแม้จะมาแรงทำคะแนนเต็มตอนโค้งสุดท้าย แต่มันก็คงไม่ดีพอที่จะได้เกรด A ใครจะไปรู้อาจจะฟลุ๊คได้ A ก็ได้ คริ คริ

หนึ่ง ....บินไกลมาจากเบลเยี่ยม ถึงเมืองไทยหลายสิบวันแล้ว แต่เราก็ยังไม่ได้เจอกัน โปรแกรมกินข้าวยังคงค้างเติ่ง เส้นทางของเพื่อนเรียนร่วมห้องตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง ที่ชีวิตผกผันไปตามจังหวะชีวิต จากเมืองไทยไปใช้ชีวิตอยู่ในเบลเยี่ยม ศุกร์หน้าก็จะบินกลับแล้ว ยังไงเราได้เจอกันแน่นอนนะคับผม

เกาะเสม็ด เสร็จทุกราย โปรแกรมฉลองปิดเทอมแรกนี้ ทริปที่ใกล้ตัวหมอและสะดวกกับหมอที่สุด หวังแต่ว่าศุกร์หน้านี้ ฟ้าและฝนจะเป็นใจให้เราสองคนได้เที่ยวอย่างมีความสุข ถอดเสื้อกาวน์ เปลือยหัวใจจากพันธนาการ ได้อยู่ห่างไกลจากสังคมที่เป็นอยู่ คิดแค่นี้ก็มีความสุขแล้วเนอะ ๆ (^__________^))


ท้องฟ้าเริ่มมีแดดจาง ๆ ธรรมชาติยังคงเป็นไปตามวัฏจักร จังหวะของชีวิตยังคงทำหน้าของมันต่อไป รถไฟฟ้ายังคงวิ่งผ่านไปผ่านมาเที่ยวแล้วเที่ยวเล่า ผู้คนยังคงเดินทางตราบเท่าที่ลมหายใจของชีวิตยังคงอยู่ สมองยังคงทำหน้าที่ตราบเท่าที่เลือดยังไหลเวียนวน หัวใจยังคงเต้นไหวตามจังหวะของชีวิต ชีวิตมีแตกดับและเกิดขึ้นมาใหม่ นาทีแล้วนาทีเล่า และตัวเราก็ยังคงอยู่... อยู่เป็นส่วนหนึ่งบนเส้นของบนโลกใบนี้

วุ่นวาย

ปิดเทอมแระ ชีวิตยังวุ่นวายเหมือนเดิม ลูกพี่ชวนไปทำงานสอบสวนตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว วิ่งไปตั้งแต่นครปฐม สุพรรณบุรี ราชบุรี และมาจบลงที่สมุทรสาครสัปดาห์นี้ เพิ่งจะสรุปงานเสนออธิบดีเสร็จสด ๆ ร้อน ไม่รู้ว่างานนี้ตัวเองจะโดนปรับเพราะร่าง พิมพ์ ทานเองแบบผิด ๆ สักกี่บาท จะโดนคัดไทยอีกกี่จบก็มะรู้ คริ คริ

๔ เดือนสำหรับเทอมแรกของปริญญาโท รู้สึกอาการหนักหนาสาหัสอย่างแรก อย่างแรกรู้สึกเฉา เพราะทั้งงาน ทั้งเรียน เดินทางไม่ต่ำกว่าแปดพันโล สอบ ทุกอาทิตย์ workshop ทุกวิชา ทุกชั่วโมง รายงาน สัมมนา แล้วก็รายงาน รายงานกันเข้าไป กินน้อย นอนไม่พอ น้ำหนักลด ตัวดำ เลยทำให้เกิดอาการเฉา และเซ็กส์เฉาไปในที่สุด คุ้มกันไหมเนี่ย (^_____^))



ผลสรุป ปิดเทอมคราวนี้ ด่ำด๊ำอยากจะเอา เอ๊ย เอาแต่นอน แถมเดือนนี้ยังไม่เจอหน้าหมอเลย หมอก็เอาแต่ทำงาน งาน คนไข้เต็มห้องผ่าตัด เปลี่ยนจากงานเป็นเงิน ปั่นเงินเดือน เงินถุง เงินถัง แถมพักผ่อนไม่เพียงพอ ก็เลยเป็นบังอร เอาแต่นอนเช่นกัน ไม่เจอหน้า แถมไม่ได้ค่อยคุยกันอีกตะหาก แต่แน่ ๆ ถึงเธอจะงานหนักแค่ไหน แต่น้ำหนักและความขาวก็ไม่เคยจาง หายไปจาก ตัวเธอแน่นอน .... นินทากันเห็น ๆ เพราะหมอไม่รู้ว่าด่ำด๊ำมี Blog ๕๕๕

ตอนนี้เกรดยังไม่ออก แต่พี่ใหญ่ของห้องก็ยกมือบ๊ายบายไม่ขอกลับมาเรียนตั้งแต่ยังไม่เริ่มต้นสัมมนาดี เลือกหนทางไปสู่ที่ชอบ ๆ ลดแรงกดดันจากการเรียน การทำงาน และครอบครัว เลือกเส้นทางที่ทำให้ตัวเครียดน้อยลงที่สุด ปล่อยให้น้อง ๆ หน้าดำคร่ำเครียดต่อไป .... สู้ ๆ ด่ำด๊ำ

อากาศเริ่มหนาวแล้ว ไม่ได้กลับบ้านมาครึ่งเดือนแระ แม่บอกว่าน้ำที่บ้านลง ไป ถึงหัวตลิ่งแล้ว อากาศเริ่มหนาว ห่างหมอ ห่างแม่ คิดถึงบ้าน คิดถึงหมอ คิดถึงแม่จัง (^_____________^))

ปิดเทอมแล้ว

ช่วงนี้บรรยากาศการเมืองร้อนระอุไปหมด เป็นบ้านป่าเมืองเถื่อนไปแล้วหรือเมืองไทย คนไทยด้วย ขาที่ขาดไปก็ขาของคนไทย มือที่กดไกปืนยิงแก๊สน้ำตา ก็มือคนไทยด้วยกัน อีกกลุ่มรักษาผลประโยชน์เพื่อประเทศชาติ อีกกลุ่มรักษาผลประโยชน์เพื่อพวกพ้อง ความเห็นไปคนละทิศทาง ในที่สุดก็จบลงด้วยชีวิต และน้ำตาบนกองเลือด และความสะใจของใครบางคนที่อยากให้ผลออกมาเป็นแบบนั้น .. สำหรับด่ำด๊ำแล้ว อยากให้รักกัน แต่มันก็คงยากสำหรับบางคนที่ผลประโยชน์ต้องมาก่อน
.........................................

เสาร์นี้จะเป็นวันสอบส่งท้ายของวิชาปราบเซียน Biochemistry เสียที ที่จริงรู้มาว่าอาจารย์ตัดเกรดไปแระ ทำไมยังจะต้องสอบอีกอ้ะ ไม่เข้าใจจริง ๆ แต่ที่แน่ ๆ ได้เกรด A ไปแล้วสำหรับวิชาสัมนาทางสัตวศาสตร์ งานนี้ได้รับคำชมต่อหน้าสาธาระกำนัล ทำเอาด่ำด๊ำ ปลื้มจนดำขึ้นไปอีกเท่าตัว ก็คนชมเป็นถึงประธานภาค เป็นคนให้เกรดเด็ก ๆ ทั้งหมด ยังจำคำขึ้นของท่านได้ขึ้นใจว่า

" ขอบใจในความกล้า กล้าที่จะแสดงออก ทำให้ตัวเองโดดเด่นออกมา ทั้งเนื้อเรื่อง เนื้อหาที่บรรยายครบเครื่องและครอบคลุม ยังจำบรรยากาศหลังการบรรยายของตัวเองได้ว่า ทั้งห้องเงียบสงบไปนาน นานมาก นานจนด่ำด๊ำอยากจะลงจากเวทีไปซะบัดดล แล้วในที่สุดอาจารย์ท่านหนึ่งก็ทำลายความเงียบด้วยคำพูดที่ว่า " เธอทำให้ครูทึ่งมาก " ต้องขอบคุณในความกล้าของตัวเอง ขอบคุณอาจารย์ทุกท่านที่เห็นสิ่งดี ๆ ในความมืดของด่ำด๊ำ ขอบคุณมากมายคับผม

เทอมนี้ปิดเทอมแค่ ๓ สัปดาห์เอง ที่จริงปิด ๑ เดือนแต่ก็เสียเวลากับการสอบครั้งนี้ไป ๑ วัน คราวนี้ได้กลับบ้านไปดูน้ำเจ้าพระยาเอ่อล้นตลิ่งเต็มใต้ถุนบ้านตัวเองอีกครั้ง แล้วงานนี้จะไปเที่ยวไหนดีล่ะเนี่ย อยากไปหัวหิน แต่หมอไม่อยากไป อยากไปมัลดีฟก็เป็นช่วงมรสุม ไม่อยากขึ้นเครื่องสักเท่าไร เอาเป็นว่า ตัวเองได้มีเวลาตื่นสาย ๆ ในวันหยุดสัก ๒ - ๓ อาทิตย์ที่บ้านของตัวเองแค่นี้ก็ดีหนักหนาแระเนอะ ๆ
..................................................

ช่วงนี้เบื่อ ๆ ไม่ได้เล่น Hi5 นานมาก ไม่อยากทำอะไรเลย ไม่อยากติดต่อใคร อยากจะอยู่เงียบ ๆ ไม่อยากสร้างข้อผูกพันให้กับตัวเอง แค่เทอมเดียวทำเอารันนี่ด่ำด๊ำเฉาไปซะขนาด สงสัยจะต้องหากิ๊กสร้างสีสันให้กับชีวิตบ้างล่ะ คริ คริ งานนี้หมอนกนอกจากจะไม่รับเย็บ ยังจะทำให้เพิ่มจำนวนเข็มบนหัวหนักเข้าไปอีก (^______________^))

ปล. ทำไมด่ำด๊ำเข้าไปเมนท์ใครไม่ได้เลยอ้ะ เกิดอะไรขึ้นหว่า

นาน ๆ จะได้มาที

สวัสดีวันพุธ

อีกวันหนึ่ง ..ที่ชีวิตโคตรยุ่งเหยิง เป็นเวลาเนิ่นนาน กว่าจะรู้ตัวว่าตัวเองมี Blog กะเขาที่นี่เหมือนกัน เหมือนตัวเองเป็นคนสมาธิสั้นไปซะแล้ว ชอบลืมโน่น ลืมนี่ แต่ไม่เคยลืมตัวเอง คริ คริ

ช่วงนี้ มีสอบทุกอาทิตย์ มีรายงานที่ต้องทำ และต้องไปนำเสนอต่อหน้าประชาชีอีก แถมมีคนหูเฝื่อนว่าดำด๊ำเสียงเพราะซะนี่ แต่ที่เสียงเพราะจริง ๆ ก็คงเป็นเสียงของหมอนก ด่ำด๊ำคอนเฟิร์ม ว่าเสียงเพราะแน่นอนคับผม (^_____^))

เดือนนี้ ไม่ต้องออกไปทำงานต่างจังหวัด แต่มหาวิทยาลัยตัวเองอยู่ต่างจังหวัด ยังไงก็ต้องเดินทางอยู่ดี หลังติดเขา หน้าเป็นทะเล บรรยากาศน่าอยู่อย่างที่สุด แถมหมอยังได้มานอนเป็นเพื่อนได้บ่อย ๆ รอปิดเทอม เราสองคนก็จะเดินทางท่องเที่ยวกันแระ คิดแค่นี้ก็มีความสุขแระคนเรา

วันก่อนกลับมาจากมหาวิทยาลัยถึงกรุงเทพฯ ก็หลับสลบไสลไปเฝ้าพระอินทร์ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ จู่ ๆ ก็มีโทรศัพท์เข้ามา รับโทรศัพท์ทั้งที่ยังงัวเงีย อืม อือ ๆ ออ แล้วก็วางหูหลับไปจนสว่าง กว่าจะรู้ตัวอีกทีว่าเมื่อคืนมีโทรศัพท์เข้าหาตัวเอง ก็บ่ายไปอีกวัน ต้องโทรไปหาคนที่โทรมา ตกลงเราคุยเรื่องอะไรกันบ้างอ้ะ จำได้ลาง ๆ ว่า มีคนบอกคิดถึง คริ คริ

ยังไงก็ยังคิดถึงสมาชิกเลสลาทุกคน ๆ ที่เคยได้สัมผัสตัวอักษรและความรู้สึกผ่านเลสลาไดอารี ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะมีเวลาได้มาเขียนมากน้อยแค่ไหน ส่วน Hi5 ของตัวเองก็นี่แหละ http://www.run2runny.hi5.com มีทั้งเพื่อนรู้จักและไม่รู้จักเยอะแยะไปหมด สงสัยว่าไม่รู้จักกัน ไม่เคยจะมาทักทายกันจะมา Add กันทำไมล่ะเนีย แต่ว่าด่ำด๊ำลบออกจากบัญชีไปแระ เพราะไม่รู้จะเก็บไว้ทำไมเหมือนกัน คริ คริ


ปล.๑ ด่ำด๊ำยังคงทำงานและเรียน ป.โทไปด้วย
ปล.๒ สอบทุกอาทิตย์ Lecithin ใกล้จะหมดสมองแระ
ปล.๓ ขอบคุณพิมพิ และไซ ที่มาทักทายกัน
ปล.๔ ขอโทษที่มาอ่านช้าไปหน่อย เพราะหาทางเข้ามะเจอ
ปล.๕ คิดถึงทุกคนที่คิดถึงด่ำด๊ำ
ปล.๖ ขอพระคุ้มครอง
ปล.๗ไปแล้วนะคับผม

คนล่าฝัน

วันนี้ได้เจอไซ แล้วก็แนะนำให้ลองมาเขียนบล๊อค บอกตรง ๆ ว่าไม่ถนัดกับการเริ่มต้น แต่ชอบอะไรแบบเดิม ๆ คงเดิม และคนเดิม อาจจะเป็นเพราะฝังใจ รักเหนียวแน่นกับบางสิ่งที่ผูกพัน แต่ก็จะลองดู ..

ช่วงนี้วุ่นวายอะไรหนักหนาก็มะรู้ รำคาญตัวเอง ที่ไร้สาระเอามาก ๆ ถึงเวลาก็หิ้วกระเป๋าไปเรียนหนังสือ อาจารย์สั่งงานก็มาทำ ถึงเวลาก็นอน ถึงเวลากินก็กิน จนน้ำหนักพุ่ง พุ่ง จนอึดอัดไปหมดแระ

ยังไงก็ต้องขอบคุณไซ ที่แนะนำ อันนั้นอั้นนี้ให้รู้จัก เหมือนตาบอดคลำช้าง ยังไงก็มะรู้ เด๋วก็รู้ว่า ช้างหรือค้างคาว ยังไงซะ คนล่าฝันก็ยังเป็นคนล่าฝันต่อไป แหงแซะล่ะ (^_______________^))